29 maart 2024

Corot > Kepler > Darwin

Corot

Credit: CNES

Gisteren stonden in de wetenschapsbijlage van NRC-Handelsblad twee artikelen over ruimtevaartmissies die te maken hebben met andere planeten. In het ene artikel een interview met Há¥kan Svedhem (vraag me niet hoe ik dat cirkeltje op die a heb gekregen), ESA-onderzoeker verbonden aan de Venus Express-missie, en in het andere een interview met Malcolm Fridlund, ook al een ESA-onderzoeker, maar dan verbonden aan de Corot-missie. Die laatste betwijfelt sterk of het zin heeft om in ons eigen zonnestelsel op zoek te gaan naar leven op andere planeten, bijvoorbeeld op Mars. “Zelfs als je dan zulke sporen vindt, wat zegt dat dan? Het zou net zo goed om aardse microben kunnen gaan, die lang geleden door meteorietinslagen via wegschietend gesteente op Mars zijn beland”.  Tsja, daar zit inderdaad wat in. Ik heb ook wel eens gelezen dat aan boord van Aardse sondes bacterieën hebben gezeten die maanden in leven bleven, dus waarom zou één van de Russische of Amerikaanse Marsverkenners die ‘besmet’ zijn geweest met aards leven dat niet op Mars hebben geïntroduceerd? Maar daar gaat het nu eventjes niet over. Waar ik het wel over wil hebben is het feit dat de Corot amper is gelanceerd (18 januari j.l. om precies te zijn) of dat er al weer sprake is van z’n opvolgers. En die zijn uiteraard nog beter en gewiekster om de ruimte te verkennen. De Corot moet in staat zijn om met behulp van de zogenaamde transitie-methode exoplaneten bij andere sterren te ontdekken die enkele malen zo zwaar als de Aarde zijn. Hij kijkt daarbij naar kleine dips in het sterrenlicht, veroorzaakt door een passerende planeet die precies tussen de ster en de Aarde langstrekt.

Impressie van Kepler

Credit: NASA

Bij de NASA zijn ze momenteel bezig met de laatste voorbereidingen van de Kepler-missie. Die moet volgens de planning juni 2008 worden gelanceerd en het doel is om vier jaar lang zo’n 100.000 zon-achtige sterren nauwlettend in de gaten te houden en dan rotsachtige planeten ontdekken die net zo groot zijn als de Aarde of zelfs kleiner. Zijn we dan klaar? Nee, want op de tekentafels van de ESA ligt de Darwin-missie! Niet één satelliet, maar vier tot vijf satellieten die vanaf 2020 op zoek gaat naar levenstekenen bij aardse exoplaneten. Die gaan proberen om uit het schaarse licht afkomstig van de atmosferen rondom die planeten de chemische samenstelling af te leiden. De sterrenkundigen zullen daarbij vooral letten op de aanwezigheid van koolwaterstofmoleculen en watermoleculen.

De Darwin vloot

Credit: Alcatel

Het grote probleem is dat de sterren waar die exoplaneten omheen draaien veel helderder zijn dan de planeten en dat het licht van die atmosferen compleet wordt overstraald. Met de Darwin-vloot kunnen de detectoren de straling afkomstig van de ster via een techniek die nulinterferometrie heet uitdoven en wat dan overblijft is het lichtsignaal van de exoplaneet. Deze techniek wordt hier en daar al toegepast, maar staat nog sterk in de kinderschoenen. Zie m’n blogje over de exoplaneet die rond de ster HD 189733b draait en waarbij door de Spitzer infraroodruimtetelescoop ook moleculen in atmosfeer van de planeet zijn gevonden. Darwin gaat ons vanaf 2020 met dat soort onderzoek verblijden. Joepie, da’s nog maar 5033 nachtjes slapen 😉 ! Bron: NRC-Handelsblad, 17 maart 2007.

Share

Speak Your Mind

*