29 maart 2024

Dwerg NGC 1569 kanjer in sterproductie

Credit: NASA, ESA, the Hubble Heritage Team (STScI/AURA), and A. Aloisi (STScI/ESA)

Van het kleine sterrenstelsel NGC 1569, welke je hierboven ziet, was al vastgesteld dat het een grote snelheid van stervorming kent, dat wil zeggen dat er veel nieuwe sterren uit gas en stof worden gevormd. NGC 1569, in het zuidelijke sterrenbeeld Goudvis (Dorado; soms ook wel Zwaardvis genoemd), werd in 1788 door William Herschel ontdekt. De stervorming is er ongeveer 100 keer hoger dan in ons Melkwegstelsel en da’s voor een dwergstelsel echt uitzonderlijk. Niet voor niets dat NGC 1569 een starburst galaxy wordt genoemd. Zoals wel vaker gebeurt bracht de Hubble ruimtetelescoop licht in deze duisternis en kon men een verklaring vinden: met behulp van Hubble brachten Alessandra Aloisi (Space Telescope Science Institute in Baltimore, VS) en haar collegae aan het licht dat de afstand tot NGC 1596 anderhalf keer groter is dan men eerst dacht. Eerdere schattingen gaven een afstand van 7 miljoen lichtjaar aan, maar nu is die afstand bepaald op 11 miljoen lichtjaar. Die nieuwe afstand brengt NGC 1596 temidden van tien andere sterrenstelsels, die allemaal gegroepeerd zijn rondom het spiraalstelsel IC 342. Door gravitationele interacties tussen de groepsleden wordt gas in de stelsels gecomprimeerd en dat verhoogd de graad van stervorming. De afstand tot NGC 1569 kon worden verfijnd omdat men met de Hubble telescoop voor het eerst individuele rode reuzensterren kon herkennen. Die zijn vanwege hun gelijkmatige absolute lichtkracht goed te gebruiken als afstandsindicatoren. En zo werd de verklaring gevonden voor de grote stervorming in dit dwergstelsel. Raadsel opgelost. 🙂 Het artikel van Aloisi et al, welke verschenen is in het vakblad The Astrophysical Journal Letters, is voor intimi hier te lezen (5,8 Mb). Bron: Hubble.

Share

Speak Your Mind

*