29 maart 2024

En weer een berichtje over magnetars

 SGR 1627-41

SGR 1627-41. Credit: ESA/XMM-Newton/EPIC (P. Esposito et al.)

Na m’n eerdere bericht over magnetars, die verband zouden houden met zogenaamde quarksterren, nu weer nieuws over deze bijzondere objecten. Het blijkt namelijk dat men met de Europese röntgensatelliet XMM-Newton één zo’n magnetar nader heeft onderzocht en dat heeft geresulteerd in de exacte bepaling van de rotatieperiode ervan. Het gaat om SGR 1627-41, een zogenaamde Soft Gamma-ray Repeater. Van die SGR’s zijn er vijf in totaal bekend, waarvan vier in ons Melkwegstelsel en eentje in het buurstelsel de Grote Magelhaense Wolk. Er zijn twaalf magnetars bekend, dus iets minder dan de helft daarvan is een SGR. De andere magnetars zijn zogenaamde Anomalous X-ray Pulsars (AXPs). Daar zal ik het een andere keer wel over hebben, nu even geen zin. Afijn, XMM-Newton onderzocht dus SGR 1627-41. Zoals de naam al doet vermoeden een object dat af en toe gammastraling uitzendt, maar ook röntgenstraling. Niet regelmatig, maar af en toe zo’n enorme uitstoot. In 1998 werd ‘ie bijvoorbeeld ontdekt nadat gedurende zes weken zo’n honderd korte gammastoten werden gezien door NASA’s Compton Gamma Ray Observatory. Daarna werd  SGR 1627-41 zwakker, todat de magnetar zomer 2008 weer de stuipen kreeg en ging stralen. Kort daarna kon de XMM-Newton vaststellen dat ’t exotische object één keer per 2,6 seconde om z’n as draait. En daarmee is SGR 1627-41 de één-na snelst roterende magnetar. Men wil de komende jaren SGR 1627-41 goed in de gaten houden omdat de kans bestaat dat ‘ie nog een enorme uitbarsting meemaakt die op Aarde met dezelfde intensiteit gevoeld zal worden als een zonnevlam. Bedenk dan wel dat SGR 1627-41 op 11.000 lichtjaar afstand staat, da’s 700 miljoen keer verderweg dan onze Zon. 😯 Ding dong, goedendag.  Bron: ESA. Ja, volgen jullie het nog?

Share

Speak Your Mind

*