Credit: Nata74/Pixabay.
Wie aan meteorieten wil komen, stukjes steen uit de ruimte die de val door de atmosfeer hebben overleefd en die ergens op Aarde zijn terechtgekomen, kan twee dingen doen: of je kijkt op eBay, waar meteorietjes van een paar gram voor $10 tot $20 worden aangebonden. Of je gaat naar Nouadhibou, de tweede stad van Mauretanië, waar een levendige, maar illegale handel blijkt te zijn in de grote exemplaren van de meteorieten. De nabije Sahara is door het droge klimaat een goede plek waar meteorieten gemakkelijk teruggevonden kunnen worden. De meteorieten worden door rondtrekkende nomaden gevonden, die ze vervolgens in Nouadhibou te koop aanbieden. In die stad schijnt maar één wet te gelden en dat is ‘de wet van het geld’: voor geld kan je er alles kopen. Wie een meteoriet heeft gekocht kan ‘m mee smokkelen in zijn/haar koffer, maar het schijnt dat plaatselijke vervoerders ‘m ook willen transporteren. Mits er uiteraard geschoven wordt. 😉 Wetenschappers zijn niet blij met deze praktijken, want ze zijn bang dat het wetenschappelijk onderzoek van de meteorieten, die ouder zijn dan 4,5 miljard jaar, erdoor wordt bemoeilijkt. Het is niet voor niets dat onderzoeksinstellingen zoals het Smithsonian Instituut in de Verenigde Staten weigeren meteorieten te kopen als de herkomst ervan niet duidelijk is. Dit hele verhaal roept bij mij wel één vraag op: wie is eigenlijk de eigenaar van een gevonden meteoriet? Ik ben geen jurist, maar als iemand een stuk steen uit de ruimte vindt dan is die persoon toch degene die ’t mag houden? Of zijn daar afspraken over gemaakt? Weet iemand hoe dat precies zit? Bron: BBC.
Speak Your Mind