Stervorming in het hart van de Roos

De Rosettenevel in het sterrenbeeld Eenhoorn (Monoceros) is een bekende en gigantisch grote waterstofwolk, die 5000 lichtjaar van ons verwijderd is. Het is een zogenaamd H II gebied, een interstellaire gaswolk van geïoniseerd atomair waterstof, die een ware broedplaats vormt van jonge sterren. Met de Chandra röntgensatelliet en met de Digitized Sky Survey en het Kitt Peak National Observatorium keken ze in röntgenlicht resp. optisch licht naar de Rosettenevel en naar de daarin gelegen clusters van sterren. Van de centrale cluster NGC 2237 was van 36 sterren al bekend dat die röntgenstraling uitzenden, maar Chandra verhoogde dat aantal tot 160, alle roze stipjes op de foto. Op deze foto is dat door Chandra bestudeerde gebied ín de Rosettanevel afgekaderd weergegeven, en op een andere foto zien we alleen de röntgenlicht uitstralende sterren. Een megareuze-grote resolutiefoto is hier verkrijgbaar in tif-formaat, 37 Mb groot. Uitkomst van al het onderzoek aan de Rosettenevel is dat de stervorming in verhoogde mate nog sterk aan de gang is en dat die jonge sterren volop UV-licht en röntgenlicht uitbraken, welke straling de ook in deze nevel aanwezige ‘pillars of creation’ doet ontstaan. Google maar eens naar andere voorbeelden daarvan. Bron: Chandra.