28 maart 2024

Integral stelt grenzen aan korreligheid van de ruimte

Voorbeeld van een gammaflitser, welke met IBIS aan boord van Integral is waargenomen. Credit: ESA/SPI Team/ECF

Met behulp van waarnemingen met het IBIS instrument aan boord van de Europese gammasatelliet Integral aan de gammaflitser GRB 041219A, die op 19 december 2004 gedurende zeer korte tijd zichtbaar was, heeft een groep sterrenkundigen onder leiding van Philippe Laurent (CEA Saclay) een limiet kunnen stellen aan de mate van korreligheid van de ruimte. Volgens bepaalde modellen van de quantum-mechanica is ruimte niet continue, maar kent het op zeer kleine schaal (˜10-35 m) een soort korreligheid. Gammaflitsers worden veroorzaakt door zeer extreme gebeurtenissen, zoals twee zwarte gaten die tegen elkaar knallen. De kortstondige stoot gammastraling, welke door satellieten als Integral en Swift kan worden gedetecteerd, komt in twee varianten voor: hoge en lage gammastraling. De straling van de zeer heldere GRB 041219A, welke 300 miljoen lichtjaar van de aarde verwijderd was, zou in theorie iets van die korreligheid moeten merken: gedurende het lange traject tussen gammaflitser en Integral zouden de gammafotonen door de korrelige structuur van de ruimte polariseren, d.w.z. een bepaalde kant uit oscilleren, hoge energiefotonen ietsje meer dan lage energiefotonen. Integral heeft wel de polarisatie gezien in de straling van GRB 041219A, maar géén verschil tussen de twee varianten. Op basis daarvan heeft men berekend dat de korreligheid niet groter kan zijn dan ˜10-48 m, veel kleiner dus dan die eerdere schattingen van de schaal. Oeps, dat zijn wel héél kleine korreltjes.  Da’s kleiner zelfs dan de zogenaamde Planckschaal. Werk aan de winkel voor de studeerkamergeleerden. 🙂 Bron: ESA.

Share

Speak Your Mind

*