28 maart 2024

Hubble zoomt in op een sterk verbogen sterrenstelsel

Credit: NASA, ESA, J. Rigby (NASA Goddard Space Flight Center), K. Sharon (Kavli Institute for Cosmological Physics, University of Chicago), and M. Gladders and E. Wuyts (University of Chicago)

Wat je hierboven ziet is een unieke blik op een helder en zéér ver verwijderd sterrenstelsel. Die gele vlekjes in het midden zijn de sterrenstelsels die behoren tot de cluster genaamd RCS2 032727-132623. Waar het om gaat zijn die vele gekromde en blauwgekleurde boogjes, met name die links van de cluster. Die boogjes zijn ‘lenzen’ van één sterrenstelsel, welke zich vanaf de aarde gezien áchter de cluster bevindt en dat met behulp van de Hubble ruimtetelescoop in beeld is gebracht door een team sterrenkundigen onder leiding van Jane Rigby (NASA’s Goddard Space Flight Center in Greenbelt, VS). Dat ene sterrenstelsel – het heet zelf heel poëtisch RCSGA 032727-132609, ahum… – ligt wel tien miljard lichtjaar van de aarde, terwijl de cluster halverwege ligt. Het licht van dat ver verwijderde sterrenstelsel passeert onderweg naar de aarde de cluster en door de gravitatie van de massa van de cluster wordt het licht verbogen en gekromd in allerlei boogjes, een verschijnsel dat al door Albert Einstein werd voorspeld. Dergelijke gravitatielenzen zorgen er niet alleen voor dat het licht van het er achter liggende stelsel sterk verbogen wordt tot boogjes – soms worden zelfs complete cirkels gevormd, de zogenaamde Einsteinringen – maar ook dat het licht versterkt wordt. Daardoor kon Hubble het sterrenstelsel achter RCS2 032727-132623 zien, iets wat zonder de versterking niet zou hebben gekund. Rigby’s team is er tevens in geslaagd om enigzins het echte uiterlijk van het sterrenstelsel achter de cluster te reconstrueren. Dat zie je hieronder, waarin middels de kleine rechthoek in het midden wordt aangegeven wáár dat sterrenstelsel zich ergens moet bevinden.

Credit: NASA, ESA, J. Rigby (NASA Goddard Space Flight Center), K. Sharon (Kavli Institute for Cosmological Physics, University of Chicago), and M. Gladders and E. Wuyts (University of Chicago)

Meer info over deze opmerkelijke gravitatielens in dit wetenschappelijke artikel, dat binnenkort zal verschijnen in The Astrophysical Journal. Bron: Hubble.

Share

Comments

  1. Olaf van Kooten zegt

    Ik las vandaag iets interessants. Het blijkt dat niet alleen clusters gravitatielenzen kunnen vormen, maar dat ook lege voids dit kunnen. Deze theorie is gebaseerd op een andere theorie, die stelt dat er wel degelijk evenveel materie als antimaterie is in het heelal. De antimaterie bevindt zich vooral binnen de voids – materie trekt materie aan en anti-materie trekt anti-materie aan. Materie en anti-materie stoten elkaar echter af! Door te zoeken naar gravitatielenzen in voids zou men deze theorie wellicht kunnen staven. Hebben we meteen een mooi alternatief door donkere energie 🙂

  2. Mmmmm, klinkt interessant. Al zet ik wel vraagtekens bij theorieën die zoveel symmetrie voorspellen (evenveel materie als antimaterie is best symmetrisch). Is het nog ergens te lezen, die theorie?

  3. Olaf van Kooten zegt

    Jazeker: http://www.physorg.com/news/2012-01-repulsive-gra

    Overigens is het helemaal niet zeker dat antimaterie een negatieve gravitatiewaarde heeft. Helaas kunnen we het niet testen: de hoeveelheden antimaterie die wij op aarde kunnen maken zijn veel te weinig om zinnige zwaartekrachtmetingen te doen (zwaartekracht is immers verwaarloosbaar op subatomaire schaal).

Speak Your Mind

*