28 maart 2024

Leuk idee: leven op andere manen en planeten, afkomstig van… de Aarde

Panspermie. Credit: Silver Spoon Sokpop/Wikipedia.

Ongeveer 65 miljoen jaar geleden knalde er een 10 km grote planetoïde tegen de aarde, ergens bij het Mexicaanse schiereiland Yucatan. Boem, een enorme inslag volgde, mega-tsunami’s, aardbevingen, verschroeiende hitte, een enorme extinctie van veel leven op aarde, exit dinosaurussen. Maar naast al dat leed zou die inslag ook wel eens iets positiefs hebben kunnen opleveren. Er zou namelijk heel veel materiaal van de aarde zelf door de inslag in de ruimte terecht zijn gekomen en na vele jaren op andere manen of planeten terecht zijn gekomen, materiaal dat wellicht leven bevatte, microbacteriëel leven dat bestand was tegen reizen door de ruimte en dat uiteindelijk op die andere oorden belandde [1]Het is bekend dat bacteriën ruimtereizen kunnen overleven. De bacterie Streptococcus mitis werd in 1967 per ongeluk met de Surveyor 3 naar de Maan gebracht. Astronauten van de Apollo … Lees verder. Onlangs hebben Tetsuya Hara en z’n collegae van de Kyoto Sangyo Universiteit in Japan onderzoek gedaan naar die mogelijkheid en verrassend genoeg blijkt heel veel aards materiaal na omzwervingen – van soms miljoenen jaren – op manen en planeten in ons zonnestelsel én daarbuiten terecht te komen – het omgekeerde eigenlijk van de bekende panspermie-theorie. In onderstaande tabel zien we de uitkomsten van de berekeningen van Hara et al, waarin we voor de manen Enceladus van Saturnus, Europa van Jupiter, de dwergplaneten Ceres en Eris, de planeet Mars en onze eigen maan zien hoeveel stukken rots van de aarde er na een inslag terecht kunnen zijn gekomen, weergegeven in de laatste kolom:

Een opmerkelijk resultaat, mag ik wel zeggen: op de maan Europa kan bijna net zoveel materiaal van de aarde terecht zijn gekomen als op onze eigen maan, ondanks het gigantische afstandsverschil. De reden is simpel: Jupiter heeft door z’n massa een enorme aantrekkingskracht, die ‘m het gravitationele afvoerputje van het zonnestelsel doet zijn – naast de zon uiteraard – en daardoor is veel materiaal ook op Europa beland. Nog een opmerkelijk resultaat: het aards materiaal dat na de inslag in de ruimte terechtkwam belandde niet alleen IN ons zonnestelsel op diverse plekken, maar ook daarbuiten.  Het zou na miljoenen jaren zelfs terecht kunnen zijn gekomen op de exoplaneten, die om de rode dwerg Gliese 581 draaien, welke zich 20 lichtjaren van de aarde bevindt. En zou zo het wel eens kunnen zijn dat er op de super-aarde Gliese 581g microbacteriëel leven is dat z’n oorsprong heeft op aarde. Maar we zijn er nog niet, want Hara en kornuiten gaan nóg een stap verder: hun berekeningen laten zien dat aards materiaal in principe in 1 biljoen jaar, da’s een 1 gevolgd door twaalf nullen, door de gehele Melkweg verspreid zou kunnen zijn. Oeps, daar hebben we een probleem, want het Melkwegstelsel is honderd keer jonger dan die periode, tien miljard jaar ‘hooguit’, dus dat gaat niet lukken. Tenzij je vanuit 25 verschillende locaties verspreid over de Melkweg de boel gaat verspreiden, dán lukt het wel. Een leuke theorie, nietwaar? Bron: Technology Review.

Voetnoten

Voetnoten
1 Het is bekend dat bacteriën ruimtereizen kunnen overleven. De bacterie Streptococcus mitis werd in 1967 per ongeluk met de Surveyor 3 naar de Maan gebracht. Astronauten van de Apollo 12 brachten ze 31 maanden later terug naar de Aarde, waar bleek dat ze weer tot leven konden worden gewekt. Ook van korstmossen is aangetoond dat ze minimaal twee weken onbeschermd in de ruimte kunnen overleven. Van andere bacteriën is bekend dat ze op Aarde onder zeer extreme omstandigheden overleven.
Share

Comments

  1. Anoniem zegt

    mooie kleurenfoto ik wist niet dat dat toen al kon! 🙂 🙂 ;p

  2. in de tabel zie hoeveel stukken rots er op andere hemellichamen terecht is gekomen, de kans is dus wel groot dat er ook leven mee is gekomen. toch?

Laat een antwoord achter aan Bodhi Reactie annuleren

*