28 maart 2024

Twee megapixel in de camera’s van Curiosity, is dat niet weinig?

De MAST van de Curiosity, met diverse camera’s. Credit: NASA/JPL-Caltech

Vandaag stond er een interessant artikel op de Wetenschapspagina van NRC-Handelsblad. Ging over de camera’s aan boord van de Marsrover Curiosity, die momenteel rondtuft ergens aan de voet van Mount Sharp in de Gale krater op Mars – en die dat ook nog eens op FourSquare zet. 🙂 In het artikel wordt ingegaan op de beeldchips in de camera’s van de Curiosity. Het karretje heeft 17 camera’s aan boord en de beste daarvan hebben beeldchips van 2 megapixel (MP). De laatste tijd is er nogal wat kritiek op die camera’s, zeker als je beseft dat de mobiele telefoons vandaag de dag al camera’s van 8, 12 of nog meer MP hebben. De NASA heeft het imago vooruitstrevend te zijn en de allernieuwste techniek te gebruiken. Waarom dan 2 MP camera’s in die Curiosity, waarvan ik de meeste hier eerder heb beschreven? Welnu, het antwoord is dat er meerdere redenen zijn, zoals omschreven in het artikel in NRC, dat door Wim Köhler is geschreven. Ten eerste stamt het Curiosity ontwerp al uit 2004 en toen al werden de specificaties vastgelegd. OK, er waren toen al professionele camera’s van 11 MP, zoals een Canon camera, maar de NASA wilde vooral betrouwbare beeldchips gebruiken, die onder de barre omstandigheden op Mars te gebruiken waren. Je kan voor een kapotte beeldchip op Mars niet even een reparatiemissie op pad sturen. Ten tweede kan het communicatiesysteem van de Curiosity, dat afhankelijk is voor het doorsturen van de informatie naar aarde van allerlei sondes die om Mars vliegen, pakweg 30 megabyte per dag naar de aarde sturen, zeg 250 miljoen bits. Maak je foto’s van 15 of 20 MB per stuk dan ben je snel door die bandbreedte heen.

De Mastcam-34, een groothoeklens. Credit: NASA/JPL-Caltech

Ten derde is 2 MP voor fotografie op Mars wel voldoende. De meeste camera’s aan boord zijn voor de navigatie, om er voor te waken dat het karretje niet in een sloot eh… ravijn rijdt. Met de ‘hoge resolutie-camera’s, vooral twee MastCams in de kop van de Curiosity, worden de mooie plaatjes gemaakt en die kunnen hier op aarde bewerkt worden tot naadloze panorama’s. Er zijn al panorama’s van de omgeving van Curiosity verschenen van 50 MB per stuk, dus waar klagen we over? Eén van die MastCams heeft een 115 mm zoomlens, een lichte telelens zouden we hier zeggen. De NASA had een echte zoomlens op klaar liggen, gereed om in de Curiosity te bouwen, maar maart 2011 besloot men het niet te doen. De reden was dat die lens draaiende onderdelen had die moeten worden gesmeerd. En stel dat het nou niet zo gesmeerd zou lopen op Mars, wie zou die lens dan weer repareren? Kortom, de NASA heeft op safe gespeeld en apparatuur meegestuurd die 100% getest en betrouwbaar waren. En geef ze eens ongelijk, de resultaten die ik hier met regelmaat op de Astroblogs laat zien zijn toch prima? Bron: NRC-Handelsblad, 8 oktober 2012.

 

Share

Comments

  1. Vind ik ook hoor, er komen prachtplaatjes van Mars voorbij. Logisch dat NASA op safe heeft gespeeld. Tot nu toe heeft het perfect uitgepakt.

Speak Your Mind

*