Credit: ESO.
Sterrenkundigen houden al een paar jaar een gigantische gaswolk in de gaten – genaamd G2 – die zich met een snelheid van ongeveer 8 miljoen km per uur in de richting van Sagittarius A* (kortweg Sgr A* ) beweegt, het superzware zwart gat dat zich in het centrum van het Melkwegstelsel ophoudt. In eerste instantie dacht men dat G2 op ramkoers ligt met dat zwarte gat. Maar nu denkt men dat halverwege 2013 een nauwe passage zal volgen, waarbij de gaswolk, die een massa van ongeveer drie aardmassa’s heeft, het zwarte gat zal passeren op een ‘veilige’ afstand van 2200 ‘Schwarzschildstralen‘, dat is de straal rondom het zwarte gat waar de ontsnappingssnelheid groter wordt dan de lichtsnelheid, lees: waar je niet meer kunt ontsnappen uit de gravitationele wurggreep van het zwarte gat. Ruim 2000 Schwarzschildstralen – da’s bij Sgr A* 200 keer de afstand aarde-zon – klinkt dan wel veilig, maar men denkt dat de gaswolk deze passage niet zal overleven. Het drietal sterrenkundigen Peter Anninos, Stephen Murray en Chris Fragile heeft gebruikmakend van de Cosmos++ computer code zes simulaties uitgevoerd op een supercomputer met 3000 processors van de Clemson University in Columbia, S.C. en na meer dan 50.000 aan computeruren kwam er een driedimensionaal resultaat uit gerold. Hieronder wat fragmenten uit die simulatie met de vorm van G2 op verschillende momenten.
Credit: Peter Anninos, Stephen Murray en Chris Fragile, Clemson University in Columbia, S.C.
Op deze website van Chris Fragile zijn twee Quicktime filmpjes te zien van de simulatie. Als de versies op YouTube verschijnen zal ik ze hier direct plaatsen, service van de zaak. Het stof in G2 is ongeveer 550 K, da’s 275 °C, het gas van G2 is een tikkie heter, zo’n 10.000 K, ruim 9700 °C. Als G2 Sgr A* zal naderen zal het in botsing komen met het gas dat zich daar reeds bevindt en dat zal er voor zorgen dat die temperatuur nog hoger wordt en dat een scala aan straling zal worden uitgezonden, van radio- tot röntgenstraling. Een deel van de gaswolk G2 zal in de accretieschijf rondom Sgr A* terechtkomen, de rest zal uiteenvallen als gevolg van zogenaamde Rayleigh-Taylor en Kelvin-Helmholtz instabiliteiten. Meer info hierover in dit wetenschappelijke artikel, binnenkort te verschijnen in het vakblad The Astrophysical Journal. Bron: Science Daily.
Speak Your Mind