28 maart 2024

De wintertijd is weer ingegaan

De wintertijd heeft zo z’n nadelen (© Fokke & Sukke)

Komende nacht – zondag 30 oktober om 3 uur – zal de klok een uur terug gaan en daarmee zal de wintertijd weer in gaan. Volgend jaar zal in het laatste weekend van maart de zomertijd weer in gaan. Over de voor- en nadelen van de wintertijd is al vaak gediscussieerd – ik heb over de vermeende energiebezuiniging door de zomer- en wintertijd een poos geleden al betoogd dat dit niet juist is, hetgeen onderzoek in de Verenigde Staten heeft aangetoond. Wellicht is het een idee om te doen wat ze sinds dit jaar ook in Rusland doen: om het hele jaar door de zomertijd te hanteren. Voordelen daarvan zijn dat er geen moeizame overschakelingen meer zijn, en dat toch de voordelen van de lange zomeravonden blijven. In de winter heeft ‘zomertijd’ het voordeel dat veel mensen niet meer in het donker naar hun werk gaan en weer thuiskomen, maar dat men weer vóór het duister thuiskomt. Bron: Wikipedia.

Share

Comments

  1. Twee miereneuk opmerkingen.
    Je hebt de standaardtijd en de zomertijd. De periode van de zomertijd is nu voorbij en we zitten nu dus weer op de standaardtijd, wintertijd bestaat niet.
    En het voordeel van zomertijd ook in de winter hanteren geld, net als in de zomer, alleen ’s avonds, ’s ochtends is het juist langer donker en ga je dus vaker in het donker naar je werk.

  2. Tja, wat tijd betreft.

    Ik neem geen tijd waar. Als iemand de tijd wil tonen, dan toont diegene me de aanduiding op een klok. Ik neem wel veranderingen waar, maar de zelf tijd niet. Tijd is een vreemde abstractie. Morgen is vandaag gisteren en het is altijd nu. Dus neem ik het nu als werkelijk aan, dat blijft tenslotte zichzelf. Morgen, vandaag en gisteren net zoals straks en toen zijn onbetrouwbaar. Het is zoals hier en daar, die zijn steeds hetzelfde waar je je ook bevindt.

    Daarom schrik ik ervan als iemand zegt: er is een standaard-tijd. Dat lijkt voor mij wel een dubbele illusie.

    Dat de tijd een illusie is, wist men al bij de oude Grieken. Ze kenden daarom twee goden voor de tijd: Chronos en Kairos. Die twee Goden kom ik zelfs nu nog steeds onregelmatig tegen. Ik nijg er ook naar om liever mijn Kairos-meter te gebruiken dan mijn Chrono-meter.

    Vanwege deze karakteristiek van mij, (zie mijn nicknaam) was ik altijd al argwanend om de roodverschuiving als indicatie te nemen voor een soort Chronos-eigenschap voor de snelheid van sterren(stelsels). Ik was dan ook blij dat er later een hypothese kwam van inherente raadverschuiving door mijnheer Arp.

    • De edit functie doet (deed?) het niet: ik bedoelde dus roodverschuiving i.p.v. raadverschuiving. Alhoewel het een leuke raad is van mijnheer Arp.

    • Je nijgt er naar om liever je Kairos-meter dan je Chronometer te gebruiken. Leg dat eens uit hoe je dat doet, want ik kan mij daar geen voorstelling van maken. Gr. Arie

  3. Hallo Arie

    Mijn Kairos-meter is mijn gevoel dat weet wanneer het moment het juiste is, wanneer alles op zijn plaats valt. Het is als een moment van harmonie waar Chronos niet aanwezig is. Geen Chronos dus geen druk van iets te moeten doen voor straks, of dat er iets niet goed gegaan is toen. Het maakt dus niet uit welke richting de wijzers van de dan klok wijzen. Het ijzer smeden als het heet is, zonder dat je het hebt voorbereid of hebt verwacht. Aanwezig zijn in NU.

    Zo’n Kairos-moment kan zijn bij mooie muziek, of een sacraal ritueel of wanneer je een idee of uitvinding binnenvalt, een vogel ziet in zijn schoonheid of een landschap. Wanneer iemand zijn hand opsteekt om te bedanken wanneer je hem voorrang geeft. Het woord is ont-roering. (vrede, harmonie, diepte, stilte, inzicht ?)

    Het ergste wat dan kan gebeuren (en dat geeft ook het duidelijkst aan wat Kairos is) is dan als Chronos binnentreedt. Weg is dan Kairos. Dan wordt het be-roerd (zorgen, dynamiek, doelbewustheid, efficiëntie, activiteit?). Iemand die gedurende een Kairos ervaring vraagt: “hoe laat is het?”, of alleen al op zijn horloge kijkt. groet van Shiva.

    • Olaf van Kooten zegt

      Aha zoiets heet dus een Kairos-moment. Ik heb ze ook wel eens, inderdaad bij het zien van een mooie vogel of het horen van mooie muziek. Een moment waarop de tijd wegvalt. Het zijn bij mij zeldzame momenten. Afgelopen jaar heb ik slechts twee echte Kairos-momenten gehad. Het eerste was toen ik het album Cybion of Kalisia zat te luisteren (progressieve metal met een science fiction-verhaal als lyrics), het tweede was toen ik in de Biesbosch een arend zal vliegen. Op beide momenten viel de tijd stil. Of, om met Shiva’s woorden te spreken: Chronos was in geen velden of wegen te bekennen.

      • Het boek van Tjeu van den Berk, “Het numineuze” isbn 90 211 4040 3 staan veel van dit soort ervaringen. Numineus is blijkbaar de term die hiervoor in de filosofie wordt gebruikt.
        Leuk dat het ook de relatie heeft met science fiction, volgens mij is dat het Mythische van vroeger in een modern jasje.

        • Olaf van Kooten zegt

          Het verhaal begint met de overbevolking van de wereld. Er wordt een sonde gebouwd die gebruik maakt van een nieuwe technologie, waarbij door de subruimte gereisd kan worden. Desondanks is de reis bijzonder lang, en de uitverkoren astronaut wordt in stasis gezet. Om zijn brein bezig te houden wordt een virtuele realiteit gebouwd. Na verloop van tijd zit de astronaut vast in deze realiteit – hij weet het virtuele niet meer te onderscheiden van het ‘echte’. Na verloop van tijd beseft hij wat er aan de hand is en hij probeert te ontsnappen aan de virtuele realiteit. Die wil hem echter niet laten gaan – de AI is bang om eenzaam alleen achter te blijven. Door dit alles vliegt de ruimtesonde zijn doel voorbij. Als de astronaut zich eindelijk heeft ontworsteld aan de AI, komt hij uit stasis en hij checkt de systemen van de sonde. Hij ziet een geblakerde planeet en een enorme rode reuzenster. Hij checkt vervolgens de telemetrie en komt tot een ontstellende ontdekking: de sonde heeft niet door de ruimte gereisd, maar door de tijd. De planeet onder hem is de aarde in de verre toekomst. Van ellende stort hij zijn sonde in de stervende zon.

          Dit verhaal (zelf verzonnen door de band) wordt uitsponnen in een conceptalbum uit het genre progressive heavy metal. Niet voor iedereen geschikt, aangezien er in gegrunt wordt.

          • Indrukwekkend, nooit van gehoord. Wel een groot deel van de eerste “Matrix” film gezien. Die is gebaseerd op de Hindoeïstische filosofie. Daarin wordt ons leven gezien als illusie “maya”. Het heeft ook relaties met de Gnostische levensvisie. Onze wereld is door slechte “wereldbouwers” (demiurgen) gemaakt. Daar worden onze zielen in gevangen gehouden. Er dient dan een “redder” uit de lichtwereld neer te dalen om de mens te redden. Door de wijsheid (Sophia) de ware aard te doen kennen van het zijnde.

            Veel mythen, sprookjes en science-fiction draaien steeds om dezelfde archetypische symbolen en rituelen, steeds in andere vormen gegoten. Het “zelf verzinnen” is eigenlijk je creativiteit openstellen om geïnspireerd te worden door het eeuwige. Er is niets nieuws onder de zon, zegt Prediker.

          • Olaf van Kooten zegt

            Mensen die interesse hebben in progressieve muziek in het algemeen en metal in het bijzonder kunnen het hier luisteren: http://www.youtube.com/watch?v=x0f_N6nTpmA

    • Is er ook een term voor het omgekeerde effect: dat de tijd door gaat en de rest (de driedimensionale wereld) stilstaat? Ik vraag dit omdat ik thuis nog een apocrief evangelie heb, waarin de geboorte van Jezus op een zeer aparte manier wordt beschreven. Op het moment dat Jezus wordt geboren lijkt de hele wereld even z’n adem in te houden en staat alles even stil, aldus dat evangelie.

  4. Olaf van Kooten zegt

    Interessant, ik heb sowieso veel interesse in de apocrieve bijbelboeken, ondanks het feit dat ik geen christen ben. Ik heb gewoon het idee dat het hele concept van Christendom gecorrumpeerd is door de vroege kerkvaders, die graag hun eigen verworven macht in stand wilden houden, en daarom een groot aantal bijbelboeken als ketterij bestempeld hebben. Ik denk dat zo veel wijsheid is achtergehouden.

  5. Ik zal morgen wel even op m’n zolder zoeken naar dat boek, ben even vergeten welke het precies is. Ik vond het wel een opvallende tekst, toen ik ’t jaren terug las.

  6. Ik heb ’t even opgezocht, het is een fragment uit het proto-evangelie van Jacobus: “En ik, Jozef , liep rond en liep niet rond, en ik keek omhoog naar het firmament en ik zag dat het stilstond en dat de vogels des hemels niet bewogen, en ik keek naar de aarde en ik zag een schotel staan en arbeiders eromheen liggen met hun handen in de schotel. En zij die bezig waren te kauwen kauwden niet en zij die (voedsel) oppakten namen niets op en zij die iets naar hun mond brachten brachten niets naar hun mond, maar allen hadden hun blik naar omhoog gericht. En zie, er werden schapen voortgedreven en zij kwamen niet vooruit, maar bleven stilstaan, en de herder hief zijn hand op om ze te slaan met zijn staf, maar de hand bleef opgeheven. En ik keek naar de loop van de rivier en ik zag de geitebokjes met hun bek boven het water zonder dat zij dronken. Toen raakte alles op slag weer in beweging.” Ik heb een bewerking van H. Bakels en in een voetnoot schrijft hij dat “de gansche schepping bij de geboorte van den god als het ware haar ware adem inhoudt.”

    • Het is een prachtig stuk proza, waar ik stil van word. Onlangs heb ik het boek “Het grote boek der apocrieven” van Slavenburg gekocht. Dat stukje komt daar ook in voor. Ik zou het een -buiten de tijd ervaring- noemen. Dan stel ik de waarneming boven het abstracte begrip “tijd” en hoef ik niet te zeggen “dat de tijd stilstond”. Daar heb ik zo mijn twijfels over. Ik was al benieuwd welk stukje het was na de eerste opmerking hierboven van 29 okt 21:52.

      Ook het nawoord vind ik mooi. “de gansche schepping bij de geboorte van den god als het ware haar ware adem inhoudt.” Ook al omdat de -adem- in de meeste culturen als bewustzijn of waarnemendheid wordt gezien. Bijvoorbeeld Atman of Pneuma.

      Het boek der apocrieven is in dezelfde uitvoering als de tweede Nag Hammadi geschriften van Slavenburg, met -bijbel- dun papier. Ook erg lezingswaardig dat boek, ik vind daarin “Donder, volmaakt bewustzijn” een prachtig stuk. Net zoals het Evangelie der waarheid.

Laat een antwoord achter aan Adrianus V Reactie annuleren

*