28 maart 2024

Supernova 1987A produceerde geen zwart gat

SN 1987a synchotron map

Op deze foto is een kaart van de radiostraling gecombineerd met een optische foto van Hubble. Credit: ICRAR + Hubble (image overlay)

In februari 1987 zagen waarnemers een nieuwe ster in de Grote Magelhaanse Wolk, een satellietstelsel van de Melkweg. Natuurlijk zagen ze geen nieuwe ster, maar het einde van een oude ster: de krachtigste supernova die in 400 jaar tijd zichtbaar is geweest. Nu, een kwart eeuw later, houdt deze supernova de gemoederen nog steeds bezig. De restanten van de supernova leveren nog altijd een schat aan informatie op, waardoor onze kennis van deze gewelddadige gebeurtenissen behoorlijk is toegenomen.

Astronomen hebben nu gebruik gemaakt van de Australia Telescope Compact Array, een netwerk van radotelescopen in New SouthWales, om het supernovarestant de bestuderen op radiofrequenties. Deze radiostraling wordt uitgezonden door elektronen die zich in eeen magnetisch veld bevinden. Door deze zogenaamde synchotron-straling te bestuderen, kunnen onderzoekers meer te weten komen over de eigenschappen en structuur van het supernovarestant.

Wat blijkt nu? De waarnemingen suggereren dat zich in de kern van het supernovarestant een pulsarwind bevindt. Blijkbaar heeft de supernova van 1987 geleid tot het ontstaan van een pulsar (een snel roterende neutronenster) en NIET tot het ontstaan van een zwart gat. Nou, weten we dat ook weer 🙂

Bron: International Centre for Radio Astronomy Research

 

Share

Speak Your Mind

*