28 maart 2024

Magnetische dynamo van de maan werkte langer

maan mozaiek

Credit: NASA

Een internationaal team van wetenschappers heeft een aanwijzing gevonden dat de ‘dynamo’ van de maan – het inwendige mechanisme dat de maan een magnetisch veld gaf – langer standhield dan tot nu toe werd aangenomen. Dat maakt het minder waarschijnlijk dat deze dynamowerking het gevolg was van een grote inslag. Op dit moment heeft de maan geen globaal magnetisch veld zoals onze aarde. Maar onderzoek van gesteenten die Apollo-astronauten van de maan hebben meegebracht wijst erop dat dit miljarden jaren geleden anders was. Om een magnetisch veld te hebben gehad, moet het inwendige van de maan niet alleen (deels) vloeibaar zijn geweest, maar ook in beweging. Sommige wetenschappers denken dat de inslag van een grote planetoïde hiervoor kan hebben gezorgd. Uit het nieuwe onderzoek is echter gebleken dat de dynamo van de maan tot ongeveer 3,6 miljard jaar geleden heeft gewerkt – 160 miljoen jaar langer dan gedacht en bovendien lang nadat de laatste grote inslag plaatsvond. Daarmee lijkt die mogelijke oorzaak van het magnetische veld van de maan af te vallen. Maar wat was de oorzaak dan wél? Hoewel de wetenschappers het niet kunnen bewijzen, denken zij dat de dynamo waarschijnlijk in stand werd gehouden door de interactie met de zwaartekracht van de aarde. Deze zou ervoor hebben gezorgd dat de vaste mantel en de (toen nog) vloeibare kern van de maan ten opzichte van elkaar verschoven, waardoor het inwendige lange tijd in beroering bleef.

Share

Comments

  1. het zich beroepen op “maangesteente” lijkt een soort bezigheidstherapie te zijn.
    waaruit is ooit met stelligheid bewezen dat het meegebrachte materiaal 100% integer maangesteente is ??
    en niet afkomstig van elders.

  2. Ed, even een nogal late reactie op jouw reactie: wat bedoel je precies met je vraag of het meegebrachte materiaal 100% integer maangesteente is. Bedoel je dat je twijfelt of er sowieso wel Apollolandingen op de maan zijn geweest en dat het allemaal nep was – de zogenaamde Apollo Hoax? Of zijn er wel Apollolandingen geweest, maar hebben ze helemaal geen stenen mee terug genomen? Of zijn er wel stenen mee teruggenomen, maar vormen die stenen geen 100% integer maangesteente? In dat laatste geval ben ik nieuwsgierig naar je criteria voor het wat precies100% integer maangesteente is. Kortom, ik ben benieuwd naar je toelichting hierop.

  3. in hoeverre weten we dat het “opgeraapte” gesteente origineel maanmateriaal is en niet afkomstig van opgevallen ruimtepuin.
    we hoeven maar naar de maan te kijken om met vrij grote zekerheid aan te kunnen tonen dat er vrijwel geen enkel plekje onberoerd is gelaten.
    en dan de zichtbare inslagen op de kraterinslagen nog niet eens meegerekend.
    kortom , wat weten we met zekerheid, per slot is het in technisch opsporings-opzicht al weer heel lang geleden.

  4. OK, daar heb je inderdaad een punt. Het maanoppervlak is continue doelwit van bombardementen van buitenaf, dus je twijfels bij de echtheid van het meegebrachte maangesteente is terecht. Het is om die reden ook dat met de laatste Apollo-missie – nummer 17 – een echte geoloog werd meegezonden, Harrison Schmitt. Die bracht stenen mee die zeker van de maan waren en die iets vertelden over het ontstaan van de maan, zoals Troctolite 76535 (zie: http://en.wikipedia.org/wiki/Troctolite_76535).

  5. ok ARIE, bedankt heb de diverse verwijzingen gelezen.
    één alinea viel mij evenwel op ;

    Troctolite 76535, a coarse-grained troctolite

    composed primarily of olivine and plagioclase was

    recovered in the valley ______as part of a rake sample.____________

    The sample has been called the most interesting to

    be returned from the Moon.[8] This sample has been

    the subject of thermochronological calculations in

    order to determine whether the Moon ever generated

    a core dynamo or formed a metallic core.[9]

    een rake-sample wil exact zoveel en niet meer dan dat zeggen, dat het een bijeengeharkt raapsel was en dat betreffend monster eerst bij nader inzien als zodanig werd geclassificeerd.
    het is ook het enige uit al die andere brokken dat voornoemde maan-condities zou moeten onderbouwen.

    voorts wordt er beschreven dat onder de bovenste tientallen meters puinlaag een bazaltlaag van ongeveer 1400meter dikte ligt.

    maar goed, ik weet werkelijk noch van toeten noch van blazen, een brokje van 5cm vind ik zelf wat dun om daar de maansgeschiedenis aan op te hangen.

Laat een antwoord achter aan Arie Nouwen Reactie annuleren

*