Credit: NASA/JPL-Caltech/Space Science Institute
De Saturnusverkenner Cassini heeft de allereerste opnames ooit gemaakt van de kleine, eivormige maan Methone. De resultaten mogen bijzonder genoemd worden: Methone is spiegelglad, met geen verhoging of krater in beeld. Dat is vreemd: maantjes van die grootte “horen” pokdalig en gehavend te zijn. Is Methone een kosmische tovenaar, of heeft dit een andere oorzaak? Astronomen denken het te weten: Methone is gemaakt van dons.
Het 5 kilometer grote maantje Methone maakt deel uit van een heel nest van soortgelijke eieren, die allemaal tussen de grotere manen Mimas en Enceladus draaien. Hoewel de overige nestgenoten niet van dichtbij zijn gefotografeerd, lijken sommige hiervan (Pallene en Aegaeon) van een afstand ook behoorlijk glad te zijn. Nu zou een deel van deze “gladheid” veroorzaakt kunnen worden doordat ijsachtig ringmateriaal aan zo’n maantje blijft “hangen”. Dit kan echter niet de volledige verklaring vormen.
Astronomen hebben nu geprobeerd om het ei te kraken, om te zien wat zich van binnen bevindt. Hiertoe heeft men de dichtheid van Methone berekend. Dit blijkt slechts 300 kilogram per kubieke meter te bedragen: da’s lager dan de dichtheid van water! Hierdoor kunnen getijdenkrachten van Saturnus het kleine maantje gemakkelijker “uitvlakken”. Bovendien zou het donsachtige materiaal waaruit Methone bestaat kunnen “stromen” en zich gedragen als een vloeistof, in ieder geval op een tijdschaal van miljoenen jaren.
Bron: New Scientist
Een sneeuwbal heeft ook een dichtheid van ongeveer 300kg/m3.
Zou m.i. een gevangen komeetje kunnen zijn.
Waarschijnlijk niet, dit maantje maakt deel uit van een grotere familie van maantjes met een baan tussen Mimas en Enceladus en het lijkt dat ze een lage dichtheid gemeen hebben. Het ligt daarom voor de hand om te zoeken naar een andere verklaring waarom deze objecten met lage dichtheid in deze banen bewegen in plaats van ingevangen kometen. In dat geval moeten de kometen toevallig zijn ingevangen in dezelfde soort omloopbaan of de ingevangen kometen zijn over tijd gemigreerd naar hun huidige omloopbaan. Daarom is het beter om een eenvoudiger verklaring te zoeken waarom deze familie van maantjes zich daar bevinden met een gemeenschappelijke oorzaak.