29 maart 2024

Nieuw soort ster ontdekt

NGC 3766

NGC 3766. Credit:ESO

Astronomen die gebruik maken van de Zwitserse 1,2-meter Leonhard Euler-telescoop van de ESO-sterrenwacht op La Silla, Chili, hebben een nieuw soort veranderlijke ster ontdekt. De ontdekking is gebaseerd op de detectie van zeer kleine veranderingen in de helderheden van sterren in een sterrenhoop. De waarnemingen hebben tot nu toe onbekende eigenschappen van deze sterren aan het licht gebracht die in strijd zijn met de huidige theorieën en vragen oproepen over de oorzaak van de helderheidsvariaties.De Zwitsers zijn befaamd om hun vakmanschap op het gebied van uiterst precieze instrumenten. Passend in deze traditie heeft een Zwitsers onderzoeksteam van de sterrenwacht van Genéve nu buitengewoon precieze helderheidsmetingen gedaan met een relatief kleine 1,2-meter telescoop. Bij dit waarnemingsprogramma, dat vele jaren heeft geduurd, hebben zij een nieuwe klasse van veranderlijke sterren ontdekt. De nieuwe resultaten zijn gebaseerd op regelmatige metingen, verspreid over een periode van zeven jaar, van de helderheid van meer dan drieduizend sterren in de open sterrenhoop NGC 3766. Deze metingen laten zien dat 36 sterren in de sterrenhoop een onverwacht patroon vertonen: ze vertonen uiterst kleine regelmatige helderheidsveranderingen van ongeveer 0,1% van hun normale helderheid. Deze variaties hebben een periode van twee tot twintig uur. De sterren zijn iets heter en helderder dan de zon, maar lijken verder niet opmerkelijk te zijn. De nieuwe klasse van veranderlijke sterren moet nog een naam krijgen.De bereikte meetnauwkeurigheid is twee keer zo groot als die van vergelijkbare onderzoeken met andere telescopen. Het is voor het eerst dat deze piepkleine variaties zijn waargenomen.

De 1,2 meter Leonhard Euler telescoop

De 1,2 meter Leonhard Euler telescoop. Credit:ESO/M.Tewes

Veel sterren worden veranderlijke of pulserende sterren genoemd, omdat hun schijnbare helderheid in de loop van de tijd varieert. Hoe de helderheid van deze sterren verandert hangt op allerlei ingewikkelde manieren samen met hun inwendige eigenschappen. Dit verschijnsel heeft tot de ontwikkeling van een aparte tak van astrofysica geleid: de asteroseismologie. Daarbij ‘luisteren’ astronomen als het ware naar stellaire trillingen om de fysische eigenschappen van sterren te onderzoeken en meer te weten te komen over hun inwendige functioneren. Hoewel de oorzaak van de variabiliteit nog onduidelijk is, is er wel iets intrigerends ontdekt: sommige van deze sterren lijken heel snel om hun as te draaien. Ze roteren met een snelheid die meer dan de helft van de kritieke waarde heeft – de drempel waarbij sterren instabiel worden en materie de ruimte in slingeren. Helaas beschikken we nog niet over geschikte modellen om dit soort helderheidsveranderingen te verklaren. Aanvullend onderzoek is dus noodzakelijk.

Bron: European Southern Observatory.

Share

Comments

  1. “…in strijd zijn met de huidige theorieën …” Inderdaad omdat ‘huidige theorieën’ niet deugen en daardoor geen reet verder komen. Neem een kijkje op PAUL A. LaVIOLETTE, PH.D, http://etheric.com/paul-laviolette-bio/ om de ware aard van de kosmos te leren.

  2. Anoniem zegt

    als de variaties in de ruimte even talrijk als de levensvormen hier op aarde blijken te zijn hebben we nog een lange weg te gaan.
    misschien maar goed dat het gerobotiseerde tijdperk een enorme vlucht neemt dan kunnen we rustig uitsterven alvorens eea in een mooi en eenduidig gecategoriseerd tabelletje is ingevangen.

Speak Your Mind

*