Credit: SPACE TIME TRAVEL/CREATIVE COMMONS / ATTRIBUTION-SHARE ALIKE 2.5 GENERIC
Een slapende vulkaan huist in het hart van onze Melkweg – het supermassieve zwarte gat. Astronomen hebben bewijs verzameld dat deze vulkaan zo’n 2 miljoen jaar geleden voor het laatst is “uitgebarsten”. Dit blijkt uit een stroom van waterstofgas die twee satellietstelsels van de Melkweg (de Grote en Kleine Magelhaanse Wolken) met elkaar verbinden.
Zo’n twintig jaar geleden bleek deze Magelhaanse Stroom een merkwaardig gloed te vertonen. Aanvankelijk hadden astronomen geen idee wat hiervan de oorzaak kon zijn. Uit nader onderzoek is gebleken dat het feitelijk om een fossiel effect gaat, een “opname” van een uitbarsting uit de kern van de Melkweg. Astronomen vermoeden al langer dat het galactische centrum soms kan opvlammen. De waarnemingen van de Magelhaanse Stroom lijken dat te bevestigen.
Het centrale zwarte gat van de Melkweg, Sagittarius A* genoemd, is momenteel ontzettend rustig, zeker in vergelijking met de opgefokte zwarte gaten in verre quasars en blazars. Er wordt echter steeds meer bewijs verzameld dat ook “ons” zwarte gat soms wordt “ingeschakeld”. Infrarood- en rontgenwaarnemingen hebben een krachtige uitstroomwind gezien vanuit het galactische centrum. Daarnaast borrelt voortdurend antimaterie vanuit het centrum omhoog. Verder zijn er ook nog de Fermi-bubbels, twee enorme hete gasbellen die hun herkomst in het galactische centrum hebben.
Dit alles wijst op een enorme uitbarsting van energie in de kern van de Melkweg. Gecombineerd met de gloed van de Magelhaanse Wolk is de bewijslast onweerlegbaar geworden: zo’n 2 miljoen jaar gelden heeft de Melkweg een tijdje een actief zwart gat gehad en is ons thuisstelsel tijdelijk een zogenaamd Seyfert-stelsel geworden.
Bron: Australian Astronomical Society
Speak Your Mind