29 maart 2024

Grote planetoïde blijkt eigenlijk een embryonale planeet te zijn

Artistieke impressie van Sylvia en diens manen

Artistic representation of the triple asteroid system showing the large 270-km asteroid Sylvia surrounded by its two moons, Romulus and Remus. The differentiated interior of the asteroid is shown through a cutaway diagram. The primary asteroid of the system may have a dense, regularly-shaped core, surrounding by fluffy or fractured material. The two moons are shown to be strongly elongated, and composed of two lobes, as suggested by the recently observed occultation data by the moon Romulus. Credit: Danielle Futselaar/SETI Institute

Door waarnemingen van professionele telescopen te combineren met waarnemingen die verricht zijn door amateurs, zijn astronomen tot de conclusie gekomen dat de grote planetoïde (87) Sylvia een complex inwendige heeft. Het onderzoek volgt een groeiende trend om amateur-astronomen te betrekken bij dergelijke projecten. Sylvia is 270 kilometer groot en bevindt zich in de planetoïdengordel, tussen Mars en Jupiter. De ruimtesteen wordt vergezeld door twee maantjes, die Romulus en Remus worden genoemd en in 2005 zijn ontdekt. Niet lang erna hebben astronomen een dynamisch model ontwikkeld van Sylvia en z’n manen, waardoor ze kunnen voorspellen waar de maantjes zich op ieder moment bevinden. Althans, dat was de hoop – het model moest nog getest worden. Die test vond plaats op 6 januari 2013. Op die datum zou de drievoudige planetoïde Sylvia een ster van de 11de magnitude bedekken. Door vanaf verschillende locaties waarnemingen te verrichten, kan de relatieve positie en de grootte van de objecten bepaald worden. Niet alleen grote telescopen stonden die dag gericht op Sylvia – ook een groep van 50 amateur-astronomen zijn bij het project betrokken. Twaalf amateurs hebben de bedekking (die 4 tot 10 seconden duurde, afhankelijk van de positie van de waarnemer) goed kunnen zien met hun relatief kleine telescopen.

bedekking door Sylvia

A map of the path of the occultation on January 6, 2013. The blue lines indicate the limit of the path by the primary asteroid Sylvia (centered on the black line). The green and orange lines correspond to the paths of Romulus and Remus, respectively. Credit: IMCCE

Dankzij deze samenwerking tussen professionals en amateurs zijn verschillende boeiende feiten over Sylvia duidelijk geworden. Ten eerste bleek het vooraf opgestelde model te kloppen: de twee maantjes stonden precies op de voorspelde positie. Daarnaast is gebleken dat het maantje Romulus 24 kilometer lang is en waarschijnlijk uit samengeklit puin bestaat. Dat is niet onverwacht, aangezien het maantje vermoedelijk is ontstaan uit de brokstukken van een grote botsing op de proto-Sylvia.Verder heeft men de vorm van Sylvia kunnen bepalen. Deze vorm blijkt nogal onregelmatig te zijn, maar dat is normaal voor een planetoïde. Wat opmerkelijk is, is dat de omloopbanen van de maantjes heel regelmatig zijn en schijnbaar niet beïnvloed worden door de onregelmatige vorm van het moederobject. Dat betekent dat het grootste gedeelte van de massa van Sylvia zich in het centrum moet bevinden.De conclusie is daarom onverwacht: Sylvia heeft een gedifferentieerd inwendige. Dat betekent dat de planetoïde een bolvormige kern heeft van dicht materiaal, omgeven door een mantel van sponzig gesteente. Daarmee is Sylvia geen standaard planetoïde (die vrijwel geheel uit sponsachtig materiaal bestaat), maar een planetesimaal – een bouwsteen van planeten zoals de aarde. Bron: Phys.org.

Share

Speak Your Mind

*