28 maart 2024

Grootste ster in de Melkweg kan ieder moment ontploffen

Westerlund 1

Westerlund 1 behoort tot de grootste jonge sterrenclusters in de gehele Lokale Groep van Sterrenstelsels. In de toekomst zal het zich vermoedelijk gaan evolueren tot een bolvormige sterrenhoop. Credit: ESO/VPHAS+ Survey/N. Wright

De nieuwste foto van de Very Large Telescope laat de supersterrencluster Westerlund 1 zien – mogelijk de grootste jonge sterrencluster in de gehele Melkweg. Westerlund 1 staat op een afstand van 16.000 lichtjaar vanaf de aarde, in de richting van het sterrenbeeld Altaar.Westerlund 1 bevat honderdduizenden sterren, waaronder een stuk of honderd van de zwaarste categorie. De leeftijd van de cluster wordt geschat op een paar miljoen jaar en de cluster produceert nog altijd nieuwe sterren. Toch is Westerlund 1 niet erg bekend – dat komt doordat de cluster zich achter uitgestrekte stofwolken bevindt, waardoor onze kijk ernstig wordt belemmerd. Het meeste licht van de cluster kan ons simpelweg niet bereiken. Uit de waarnemingen van de VLT blijkt de grootste ster in de cluster, de rode superreus W26, omringd te worden door wolken van gloeiend waterstofgas, op de foto zichtbaar als groen. Dit soort gloeiende wolken zijn zeldzaam bij massieve sterren en nog zeldzamer bij een rode superreus. Dit soort sterren zijn namelijk te koel om het gas tot gloeien te brengen. Mogelijk zijn hete blauwe sterren in de omgeving verantwoordelijk voor het tot gloeien brengen van de gaswolk bij W26. Het gas uit de wolk zelf is echter uitgestoten door W26. De gasnevel rond W26 vertoont sterke overeenkomsten met de nevel rond SN1987A, het restant van een ster die in 1987 als supernova is ontploft.  Men neemt aan dat deze nevel SN1987A’s voorganger omhulde vóór deze supernova ging. Dat betekent dat W26 ook ‘ieder moment’ supernova zou moeten gaan! Verwacht echter geen spektakel: het tussenliggende stof zal voorkomen dat we een goede blik op de supernova kunnen krijgen.SN1987A is de dichtst bij de aarde gelegen waargenomen supernova sinds 1604. Die waarneming in 1987 gaf astronomen de kans om de eigenschappen van zo’n explosie te bestuderen. Het observeren van objecten zoals de nieuwe nevel rond W26, helpt astronomen om het proces van massaverlies, dat uiteindelijk leidt tot de explosieve ondergang van zware sterren, te begrijpen. Uit de waarnemingen heeft men ook de grootte van W26 kunnen vaststellen. Als je W26 op de plaats van de zon zou zetten, zou het zich uitstrekken tot de omloopbaan van Saturnus! Hiermee is het de grootste ster die aan de wetenschap bekend is. Bron: Royal Astronomical Society.

Share

Speak Your Mind

*