29 maart 2024

Sterrenstelsel UGC 10288 blijkt ons voor de gek te hebben gehouden

UGC10288

credit: VLA/NASA/JPL-Caltech/SDSS/NOAO/University of Manitoba

Als je bovenstaande foto zo bekijkt denk je met een sterrenstelsel te maken te hebben, waar een enorme jet of straalstroom uit wordt gespuugd, recht de intergalactische ruimte in. Maar sterrenkundigen van de Karl G. Jansky Very Large Array (VLA) radiotelescoop zijn er achter gekomen dat UGC 10288, zoals het sterrenstelsel heet, niets anders is dan een sterrenstelsel met een erachter liggend sterrenstelsels, dat toevallig in dezelfde gezichtslijn ligt. Een illusie dus eigenlijk. De radiowaarnemingen van de VLA, op de foto in blauw, zijn gecombineerd met infraroodwaarnemingen met de Spitzer Space Telescope en Wide-field Infrared Survey Explorer (WISE) van de NASA, te zien als geel en oranje op de foto. UGC 10288 is een spiraalstelsel, dat pakweg 100 miljoen lichtjaar van ons verwijderd is. We kijken vanaf de aarde gezien tegen de zijkant aan, vandaar dat we spreken van een edge-on-galaxy – zijkant-sterrenstelsel? Nee, klinkt voor geen meter. De blauwe pluim is wel degelijk een jet, alleen niet van UGC 10288, maar van een sterrenstelsel dat er verscholen achter ligt en dat maar liefst zeven miljard lichtjaar ver weg staat. Bron: Science Daily.’

Share

Comments

  1. hoe kun je zien dat dit een spiraalstelsel is en niet een lensvormig stelsel betreft. ?

    • Ja, da’s een goede vraag. Ik weet zo een twee drie het antwoord niet, gaan we uitzoeken! Thanx.

    • Olaf van Kooten zegt

      Wel, vanwege het achtergelegen stelsel kunnen we dat bepalen. Het achtergrondstelsel fungeert letterlijk als spectroscopische belichting. De chemische eigenschappen van het voorgrondstelsel laten hun vingerafdruk achter op het licht van het achtergrondstelsel. Aan de hand van dit spectrum kun je zoeken naar bewijzen voor stervorming (HII-gebieden bv.). Als er inderdaad actieve stervorming optreed, dan zal het een spiraalstelsel zijn. Lensvormige stelsels hebben meestal geen actieve stervorming.

Laat een antwoord achter aan Olaf van Kooten Reactie annuleren

*