Linksonder de temperatuursverschillen in de CMB, de vier uitsnedes geven de door Planck gemeten polarisatie bij 353 GHz. Credit: ESA – Planck collaboration
Uit de deze week op een grote conferentie in het Italiaanse Ferrara bekendgemaakte gegevens van de Planck sonde blijkt dat deze gegevens over het heelal minder afwijken van die van de WMAP sonde, dan enkele jaren geleden het geval was. Beide sondes hebben de kosmische microgolf-achtergrondstraling (Engels: CMB, the cosmic microwave background) gemeten, het restant van de intense straling van de oerknal, waarmee 13,8 miljard jaar geleden het heelal begon. WMAP was een voorloper van Planck, waarmee in de periode tussen 2001 en 2010 negen jaar lang naar de CMB werd gekeken – hier de resultaten van die negen jaren – Planck keek tussen 2009 en 2013 naar de CMB. Voorlopige gegevens van Planck lieten bij de metingen aan de absolute temperatuur van de CMB een verschil van 1 á 1,5% zien met WMAP, voor ons een klein verschil, maar voor de sterrenkundigen een te groot verschil om te verwaarlozen. Nieuwe analyses van de Planck gegevens hebben het verschil echter verkleind: nu is het nog maar 0,3% en dat is binnen de foutenmarges van WMAP en Planck.
Credit: ESA – Planck collaboration
Planck heeft ook de polarisatie van de straling van de CMB gemeten en het resultaat daarvan zie je hierboven, de streepjes in de figuur. Het grote wachten is op een analyse van die polarisatie door de twee teams van zowel Planck als BICEP2, maar die analyse is deze week (nog steeds niet) verschenen. Wel blijkt uit de nu gepubliceerde gegevens dat een bovengrens kan worden gegeven voor de som van de massa van de soorten neutrino’s, namelijk 0.23 eV/c². Op grond van deze limiet kan het bestaan van een vierde soort neutrino worden uitgesloten. Tenslotte volgt uit de Planck gegevens dat donkere materie stabiel moet zijn, d.w.z. dat het niet snel met zichzelf kan annihileren, zoals sommige modellen voorspellen en sommige experimenten zoals met PAMELA en AMS-2 dachten te hebben gezien. Op 22 december wordt de hele bups onderzoeksartikelen van Planck gepubliceerd in het vakblad Astronomy & Astrophysics én komt alles te staan op de ESA-website. We hoeven ons met de kerstdagen dus niet te vervelen. 🙂 Bron: Science Daily.
Nu staan er twee “ovaaltjes”. Wat mij opvalt is dat het ene ovaaltje blauw-geel gespikkeld is, hier en daar een beetje meer blauw of geel. Het andere ovaaltje vertoont over een enigszins rechte lijn een donker rode tot zwarte massa. Nu zullen een aantal grootheden wel niet met elkaar tot vergelijk staan, opvallend is wel dat de ene figuur suggereert dat op die donkerrode zwarte lijn er meer aan de hand is dan opgemaakt kan worden in de blauw-geel gespikkelde figuur.
En waarom zijn het ovalen en geen bollen. Aannemende dat de grote boem in het centrum plaats heeft gevonden en de materie in alle richtingen is uit geslingerd.