28 maart 2024

Waarom is de zwaartekracht zo ontzettend zwak? – deel II

Credit afbeelding: Discover Magazine

Ik heb eerder al aandacht besteed aan de vraag waarom de zwaartekracht zo ontzettend zwak is in vergelijking met de andere drie natuurkrachten, de sterke, elektromagnetische en zwakke wisselwerking. De vraag is en blijft boeiend en hij is ook nog eens actueel, omdat de Large Hadron Collider (LHC) – ’s werelds grootste deeltjesversneller van CERN bij Genève – na een ‘opknapbeurt’ van twee jaar eind deze maand weer van start gaat en men hoopt dat de LHC met z’n verhoogde energie van botsende protonen (van 6 naar 13 TeV) antwoord op de vraag kan geven. In een prachtig artikel op It Starts with a Bang dat gisteren verscheen beschrijft Ethan Siegel het zogeheten Hiërarchie-probleem van de zwaartekracht en de vier mogelijke oplossingen ervoor.

Het Hiërarchie-probleem gaat over het enorme verschil in sterkte tussen de zwaartekracht en de overige drie krachten. De zwakte van de zwaartekracht kan simpel gedemonstreerd worden: neem aan kleine magneet en til daarmee een paperclip van een tafel. De magneet weerstaat de zwaartekracht van de gehele planeet aarde, die probeert de paperclip op de tafel te laten liggen. Een klein stukje magnetisch ijzer, dat met z’n magnetisme – onderdeel van de elektromagnetische wisselwerking – sterker is dan de zwaartekracht van een hele planeet (zie afbeelding hierboven). Plaats twee protonen op een meter afstand van elkaar, beiden met dezelfde positieve lading: de elektromagnetische wisselwerking (afstotend bij gelijke ladingen) tussen hun is 10^40 keer sterker dan hun onderlinge zwaartekracht (altijd aantrekkend, de lading is ‘massa’), dus ze zullen uit elkaar gaan. Ja, maak de protonen ieder 10^20 keer zo zwaar, dán overwint hun zwaartekracht het van de EM kracht. Kortom, wat is de oplossing van het Hiërarchie-probleem, hoe komt het dat de zwaartekracht zo zwak is? Hier vier mogelijke oplossingen:

  1. Er bestaan supersymmetrische deeltjes, SUSY deeltjes. Ze zijn nog nooit waargenomen, maar theoretici denken dat ze bestaan, deeltjes die allemaal een zware partner zijn van de reeds bekende en waargenomen elementaire deeltjes. Hieronder zie je links de bekende elementaire deeltjes volgens het Standaard Model (SM), rechts hun SUSY partner.SUSYHet is SUSY dat er door een zogeheten spontane symmetriebreking voor zorgt dat een proton gewoon 938 MeV massa heeft. Zonder SUSY zou ‘ie wel 10^20 keer zwaarder zijn geweest en zou z’n zwaartekracht vergelijkbaar zijn met de drie andere krachten. Volgens SUSY bestaat er niet één Higgs boson, maar zijn er wel vijf – plus vijf SUSY partners, de Higgsino’s. Eentje is met de LHC in 2012 ontdekt, van de vier andere broertjes is nog niets vernomen. De natuurkundigen hopen dat de LHC in z’n opgewaardeerde toestand in staat moet zijn minstens één SUSY deeltje te vinden, niet het Higgsino, da’s veel te zwaar, maar het gluino, de superpartner van het gluon, de krachtvoerder van de sterke wisselwerking.
  2. Dan is er de theorie dat er nog een vijfde natuurkracht bestaat, die Technicolor wordt genoemd. Er hoort weer een nieuwe, nog onbekende set aan krachtvoerende deeltjes bij. Technicolor, mmmmm…. wanneer heb ik dat meer gehoord?

    Technicolor was lange tijd een favoriete theorie bij veel natuurkundigen – in 2011 hadden ze er bij Fermilab zelfs aanwijzingen voor gezien – maar sinds de ontdekking van het Higgs boson én de metingen die uitwijzen dat het een fundamenteel scalar-deeltje van spin 0 is lijkt Technicolor uit te zijn. Het wordt anders als blijkt dat het Higgs boson niet fundamenteel is, maar bestaat uit nog kleinere deeltjes, maar daar lijkt het niet naar uit te zien.

  3. Dan is er de theorie van de gekromde extra dimensies, een theorie die opgesteld is door Lisa Randall en Raman Sundrum. Hun idee, weergegeven in onderstaande afbeelding, is dat zwaartekracht net zo sterk is als de drie andere krachten, alleen niet in ons driedimensionaal heelal. De zwaartekracht in z’n volle sterkte leeft in een ander driedimensionaal heelal, dat ten opzichte van ons heelal in de vierde ruimtedimensie (of vijfde als je de tijd erbij neemt) een zeer kleine verschuiving heeft, van slechts 10-³¹ meter.

    Credit: Cetin BAL

    De zwaartekracht zit dus verborgen in een gekromde ruimte en hetgeen ‘lekt’ naar ons eigen universum is slechts een slap aftreksel. De gekromde ruimte kan ontstaan zijn tijdens de eerste fractie van de oerknal en de energie die daarbij vrij kwam zou de brandstof voor de daarop volgende inflatieperiode kunnen hebben geleverd, dus ook daar biedt deze theorie van Randall en Sundrum een verklaring voor. Bij de theorie hoort nog een extra pakket aan deeltjes, geen SUSY deeltjes, maar zogeheten Klein-Kaluza deeltjes, deeltjes die een gevolg zijn van die gekromde ruimte. Er is lang geleden al eens een aanwijzing gevonden voor het bestaan van zo’n deeltje, eentje met een massa van 600 GeV, en met de LHC zou dat wellicht bevestigd kunnen worden.

  4. Tenslotte is er de theorie die ook gaat over extra dimensies, alleen gaat die niet over zeer kleine, gekromde dimensies, maar over grote dimensies, feitelijk het verhaal waar ik in mijn eerdere verhaal van de zwaartekracht over schreef. Was de extra dimensie bij Randall en Sundrum 10-³¹ meter, bij deze theorie gaat het om dimensies rond de 1 mm.

    Image credit: Universe-review.ca.

    Het is de theorie van het drietal Nima Arkani-Hamed, Savas Dimopoulos en Gia Dvali, die er in 1998 een artikel over publiceerden, later het ADD-artikel genoemd. Er zouden naast onze eigen drie ruimtedimensies nog twee dimensies bestaan, die tot 1 mm groot kunnen zijn. Ook hier spelen Klein-Kaluza deeltjes weer een rol. Belangrijke consequentie van deze theorie is dat de zwaartekracht onder die 1 mm in grote mate gaat afwijken van de zwaartekrachtswetten van Newton! Dat is ontzettend moeilijk te meten, vanwege het feit dat de zwaartekracht nou juist zo zwak is en op kleine schaal de andere drie natuurkrachten overheersen. Maar moeilijk of niet, natuurkundigen laten zich niet zo gemakkelijk tegenhouden, dus zijn er al experimenten gedaan, waaruit blijkt dat de wetten van Newton én de ART van Einstein standhouden tot 5-¹º micrometer. Mochten die twee grote dimensies bestaan, dan zijn ze dus kleiner dan deze grens.

OK, we wachten geduldig de start af van Run 2 van de LHC eind deze maand. Bron: It Starts with a Bang.

Share

Comments

  1. Charles zegt

    Tja, wat geleerd WAS, is waar…

    En als de so-called zwaartekracht nu eens alleen bestaat doordat de aarde met een constante versnelling van 9.81m/s2
    door het heelal raast. En we noemen het zwaarte-kracht …

    • Martin Schoenmaker zegt

      Zou in dat geval de zwaartekracht niet per minuut verschillen naar gelang de draaiing van de aarde steeds een andere zijde in de beweegrichting door het heelal brengt?

    • Deze theorie getuigt van zoveel onbegrip dat ik niet begrijp waarom men hier serieus op reageert, oeps nou doe ik het zelf ;-).

  2. Charles, dat er overal in het heelal zwaartekracht voorkomt is gemakkelijk te zien, doordat we overal clusters vol met sterrenstelsels zien, sterrenstelsels die weer vol zitten met miljarden sterren. Al die clusters en sterrenstelsels gedragen zich precies zoals de zwaartekrachtswet van Newton voorspelt. Je zult wel heel erg geocentrisch moeten denken als je van mening bent dat al die zwaartekracht in het heelal alleen maar bestaat omdat de aarde met een bepaalde versnelling door het heelal reist. Ik dacht dat we sinds Copernicus eind 15e eeuw af waren van dat geocentrische denken.

    • evandijken zegt

      Arie, ik begrijp het niet!

      Ik heb vaak gelezen dat zwaartekracht ERG zwak is. Het zal wel zo zijn, maar begrijpen, nee…

      Zwaartekracht = Aantrekkingskracht.
      Zoals je zelf schrijft: “we overal clusters vol met sterrenstelsels zien, sterrenstelsels die weer vol zitten met miljarden sterren”.
      Juist. Al die clusters met sterrenstelsels met miljarden sterren trekken elkaar aan. Ze trekken zo hard aan elkaar dat daarmee voorkomen wordt dat ze rechtuit wegvliegen. Net zo goed als dat de aantrekkingskracht van de aarde voorkomt dat de maan van ons wegvliegt. Dat anderzijds, de maan ervoor zorgt dat er een enorme golf water over de aarde trekt.

      Dat lijken mij ENORME krachten!!

      Wat mis ik?

      Vriendelijke groet,
      Eric

  3. Charles zegt

    Toppie Arie, dat op de man spelen, inhoudelijk errug sterk …

    En als de so-called zwaartekracht in het heelal nu eens gewoon het electrische veld is. Ik kan me nog zo-iets herinneren over berekeningen met vectoren die lieten zien hoe atomen elkaar dmv het elektrisch veld aantrekken.

    Dat elektrische aantrekkings-veld werkt ook tussen sterren en andere materie in het heelal.

    • Eh… speel ik op de man? Ik ben mij van geen kwaad bewust, volgens mij heb ik heel inhoudelijk gereageerd. Jij komt toch zelf aan met de stelling dat de “so-called zwaartekracht nu eens alleen bestaat doordat de aarde met een constante versnelling van 9.81m/s2 door het heelal raast” of niet soms? Dat heb ik niet verzonnen, dat is jouw mening. En dat is toch geocentrisme of vergis ik mij nou? Wellicht dat je vind dat ik je met die term beledig, maar dat is niet mijn bedoeling.

      • Charles zegt

        En iemand [b]labelen[/b], ipv INHOUDELIJK te (kunnen) reageren,
        DAT heet [b]op de man spelen[/b] Arie !

        Het geocentrisme is de leer dat de aarde het centrum van het zonnestelsel en/of het universum is en dat de zon en andere hemellichamen om de aarde heen draaien.

        Waar heb ik die stelling dan verdedigd ?

        • Geocentrisme kan je op verschillende manieren opvatten, eentje is de opvatting die jij noemt, namelijk dat het heelal in het centrum van het zonnestelsel staat. Een andere opvatting is dat de aarde ook in andere opzichten bepalend is voor het heelal, in die zin heb ik hier het woord geocentrisme gebruikt. Jou stelling is dat zwaartekracht alleen bestaat doordat de aarde met een constante versnelling door het heelal raast, dát noem ik ook geocentrisme – de aarde die bepalend is voor de zwaartekracht van de rest van het heelal. Je mag er ook een andere naam aan geven hoor, het was ook geenszins mijn bedoeling jou er mee te beledigen. Waar het mij om draait is dat jouw stelling, dat de aarde bepalend is voor de zwaartekracht in het gehele heelal, niet juist is.

  4. Zucht, volgens mij zitten we behoorlijk langs elkaar heen te praten. Op welke wijze heb ik jou gelabeld? Misschien door de term geocentrisme aan je te plakken, bedoel je dat? Ik heb die term genoemd omdat jij zelf aankwam met de stelling dat zwaartekracht nu eens alleen bestaat doordat de aarde met een constante versnelling van 9.81m/s2 door het heelal raast. En om de verwarring groter te maken zeg je in een reactie daarna weer dat zwaartekracht wellicht hetzelfde is als het electrisch veld. Da’s weer heel wat anders en het druist regelrecht in tegen de overduidelijke waarnemingen dat zwaartekracht en electriciteit totaal iets verschillends zijn.

  5. Charles zegt

    Lezen is nog iets waar je aan kunt werken, zeg!
    Het een kan met het ander bestaan.

    Ik benoem het geen zwaartekracht, ik benoem het de so-called zwaartekracht !

    In mijn eerste reactie aangaande het onderwerp, benoem ik jouw so-called zwaartekracht, als zijnde een versnelling van de aarde. En daarvoor hoeft die aarde helemaal geen middelpunt van het heelal te zijn (betreft jouw argumentatie !)

    In mijn 2de reactie benoem ik jouw so-called zwaartekracht, als zijnde de verctor-electrische kracht tussen voorwerpen.

    • Tsjonge, het begin ingewikkeld te worden. Mijn hele verhaal gaat over de zwaartekracht, vervolgens kom jij aan met de term so-called zwaartekracht, die kennelijk verschillend is van de gewone zwaartekracht. En daarna praat je over MIJN so-called zwaartekracht, alsof ik er zelf mee aan kwam. Ik weet niet eens wat je verstaat onder die so-called zwaartekracht, dus hoe kan jij het nou ineens mijn so-called zwaartekracht noemen?
      Ik heb het idee dat we flink langs elkaar heen praten en nu ik merk dat jij ook behoorlijk op de man kan spelen – “Lezen is nog iets waar je aan kunt werken, zeg!” (ik lees je reacties continue nauwkeurig door hoor) – denk ik dat verder discussiëren weinig zin heeft.

    • rudiev zegt

      Charles, heb je lekker geslapen vannacht?

  6. Charles zegt

    Arie, zeg dan gewoon dat je GEEN inhoudelijke reactie kent op mijn stellingen. En dmv veel spraakverwarring zaaiende je van onderwerp wisselt !

    En ja rudvie, dank voor je interesse, ik heb goed geslapen vannacht. Wil je ook nog weten wat we vanochtend als ontbijt hebben gehad ?

  7. Martin Schoenmaker zegt

    Van geocentrisch denken lijkt me inderdaad geen sprake. Ik lees in de geplaatste stelling dat zwaartekracht afhankelijk is van de beweging van een planeet. Dus dat geldt dan niet alleen voor Aarde en is zeker niet bepaald door alleen de beweging van de Aarde.

    Ik zal proberen niet op de man te spelen, maar ik denk een simpele manier te hebben voor het ontkrachten van de stelling dat zwaartekracht het gevolg is van de snelheid waarmee een planeet door de ruimte beweegt.

    Als die theorie correct zou zijn, zouden Aarde en Maan nagenoeg gelijke zwaartekracht moeten hebben. Dan zouden alle buitenplaneten een hogere zwaartekracht dan Aarde moeten hebben.

    Dat van die elektrische-ruimte-theorie heb ik geen verstand van, dus daar zal ik maar geen uitspraken over doen.

  8. OK, kennelijk ben je van mening dat ik inhoudelijk nog niet op je stelling ben ingegaan en dat ik degene ben die telkens van onderwerp wisselt. Nou, dat laat ik maar even zoals het is, eerst inhoudelijk: zoals ik diverse malen heb herhaald is jouw stelling dat de so-called zwaartekracht bestaat door de aarde, door z’n constante versnelling waarmee ‘ie door het heelal raast. Vraag van mij is dan op welke wijze twee sterrenstelsels, die bijvoorbeeld op tien miljard lichtjaar afstand van de aarde staan en die elkaar daar lokaal gravitationeel beïnvloeden, worden beïnvloed door de aarde, hoe de aarde met haar bepalende so-called zwaartekracht die twee stelsels ver weg kan beïnvloeden.

  9. rudiev zegt

    @Charles
    Je zegt:
    “En als de so-called zwaartekracht nu eens alleen bestaat doordat de aarde met een constante versnelling van 9.81m/s2 door het heelal raast. En we noemen het zwaarte-kracht … “.

    Als de aarde met een constante versnelling van 9,81 m/s2 door het heelal raast, hoe snel denk je dat de aarde momenteel gaat dan? Een constante versnelling van 9,81 m/s2 houdt volgens mij in dat je in bijna een jaar(354 dagen) de lichtsnelheid moet bereiken.

  10. Charles zegt

    @Arie, Jouw stelling dat het zwaartekracht is, die de kracht tussen sterren-stelsel zou beïnvloeden, is mijn stelling dat dit ook de vector-elektrische kracht kan zijn.
    Die krachten zijn trouwens minimaal http://www.astroblogs.nl/2015/02/21/zorgen-de-planeten-echt-voor-een-bijzonder-hoogtij-voor-de-britse-kust/

    @Martin
    Bedankt voor je inhoudelijke reactie.
    Als het stelsel van de zon, omringd door aarde, venus, mars enz. met een versnelling van 9.81m/s2 door het heelal raast, maakt die kracht (ook voor de buitenste planeten) dat die versnelling zorgt voor een “zwaartekracht”.

    Ik ben nimmer op andere planeten geweest en ben onbekend met die gegevens.
    Ik kan mij wel herinneren, dat in een vacuüm op aarde een veertje net zo snel valt als een bowlingbal.
    Het kan dus ook met de dichtheid van de aanwezige atmosfeer te maken hebben, dat de versnelling op elke planeet anders uit werkt.

  11. En om mij ook maar in deze discussie te mengen, heb ik mij de mening toe bedeeld,
    dat het wat zwaartekracht betreft, hier op Aarde nogal mee, of zoals U wil, tegen valt.

    Dit, nadat ik vorige week tijdens het opruimen van wat overtollig straatwerk,
    een flinke betonklinker op mijn voet was gevallen, U kan mededelen,
    dat het wat zwaartekracht betreft, nog best wel wat minder had gemogen 🙂

  12. Charles, ik denk dat je wat dingen door elkaar haalt. 9.81m/s2 is dan wel de valversnelling hier op aarde maar niet van! de aarde. Op aarde val je met 9.81m/s2 versnelling uit een vliegtuig. In de natuurkunde is het zo dat van richting veranderen “acceleratie” is, en inderdaad de aarde maakt een cirkelbeweging om de zon. Maar het is geen versnelling in die zin. De aarde zelf is onderhavig aan de zwaartekracht van de zon, en die heeft een andere waarde voor de valversnelling…..iets van 273.7m/s2

  13. Charles zegt

    Ik bedoel, jouw voorbeeld van het vliegtuig aanhalende, dat die val naar de aarde, ook kan zijn, dat de aarde naar de gewichtsloze (hopelijk met parachute) toe ijlt.

    @Mardi
    Zo sterk is die versnelling van de aarde NOT. Een sprongetje en ik ben even los van de aarde. Dat tenen errug gevoelig zijn (prik maar eens met en spijker in je voet) doet daar not aan af.

    • Ik snap ‘em……en wat dan als er 4 mensen tegelijk een parachute sprong maken, aan 4 verschillende kanten van de aarde. Dus eentje boven amsterdam, een boven los angeles, een boven melbourne en een boven peking….welke van de 4 gaat de aarde redden? De aarde kan maar 1 kant tegelijk op bewegen….dus….

    • Martin Schoenmaker zegt

      Oei… het idee dat de aarde naar de parachutist toe komt ipv andersom doet me sterk denken aan de uitleg van Bandar-al-Khaibari, die een soortgelijke stelling gebruikt om uit te leggen dat de Aarde niet ronddraait, maar dat het de zon is die om de Aarde draait.

      http://www.telegraaf.nl/buitenland/23704084/__Sjeik___zon_draait_om_aarde___.html

  14. @Mardi Auw, dat kan inderdaad pijnlijk zijn. Maar stel jezelf gerust met gedachte dat als je zou leven in die Randall-Sundrum dimensie, waar de zwaartekracht 10^40 keer sterker is, dat dan je voet er helemaal niet meer zou zijn. 🙂

    @Charles Ik weet niet wat je precies bedoelt met de vector-elektrische kracht, maar als je zegt dat deze kracht hetzelfde is als de zwaartekracht ga je voorbij aan de crux van de Astroblog, namelijk dat de zwaartekracht 10^40 keer zwakker is dan de andere krachten, onder andere de elektromagnetische wisselwerking. Elektriciteit is een manifestatie van de elektromagnetische wisselwerking.

  15. Charles zegt

    Arie
    http://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=3&cad=rja&uact=8&ved=0CCwQFjAC&url=http%3A%2F%2Fwww.nieuwenatuurkunde.nl%2Fdownload%2Fid%2F25%2Fvwo%2BD2%2BElektrische%2Ben%2BMagnetische%2BVelden%2C%2Bversie%2B100112%2BSZ.pdf&ei=awH7VJn5MsaY7ga18oHQCw&usg=AFQjCNFU8G3WoCXhd9yUeZ2EGHPI8K98fQ&bvm=bv.87611401,d.ZGU

    Ik heb het over vectorkrachten, electronen en protonen die een electrische kracht op elkaar uitoefenen.
    Als kleine massa’s (trillingen) dat doen dan doet de verzameling van protonen en electronen (aarde, maan, zon) dat waarschijnlijk ook wel.

    • @Charles Maar je kunt niet zo maar de zwaartekracht en de vector-elektrische kracht op één hoop gooien – eh… vat het a.u.b. niet op als een belediging. Ten eerste is er dat enorme verschil in sterkte, waar de hele blog om draait en wat ik telkens in de reacties herhaal, dat de zwaartekracht wel 10^40 keer zwakker is dan de elektromagnetische wisselwerking. Ten tweede is er nog een groot verschil: de zwaartekracht werkt altijd aantrekkend, terwijl de elektromagnetische kracht aantrekkend werkt op deeltjes met tegengestelde lading en afstotend op deeltjes met gelijke lading. Netto effect is dat de elektromagnetische wisselwerking op de schaal van planeten, sterren, sterrenstelsels en clusters niet zo effectief is als de zwaartekracht.

      • Als een gas- en stofwolk een zonnestelsel zoals de onze gaat vormen, is het in eerste instantie EM wat de kleine deeltjes samen laat klonteren. Zwaartekracht speelt dan een te verwaarlozen rol. Zodra de klontjes groot genoeg zijn neemt zwaartekracht het over. EM is belangrijker op het “kleine” en zwaartekracht op het “grote”.

        Dat EM als eerste aan het werk gaat is bewezen in het ISS. Daar kwamen ze er per ongeluk achter dat een zak met zoutkorrels, na even schudden, direct klontjes gaat vormen. Dat is verder bekeken en EM bleek de oorzaak. De astronomen hadden toen een bewijs wat ze vervolgens in simulatoren gingen verwerken. Het gevolg was modellen die veel beter werkte.

        • gert1904 zegt

          Hm. Heb je ook een link naar dat ISS-experiment?

          • Ik moet even zoeken…..zat in een youtube docu en ik heb er ook ooit een artikel over gezien….

            “even geduld a.u.b.” 🙂

            Edit; hier het betreffende clipje uit die docu
            http://integratedscienceathome.blogspot.nl/2012/03/grains-of-salt-and-formation-of-planets.html

          • http://www.skyandtelescope.com/astronomy-news/building-planets-in-plastic-bags/

            http://www.nasa.gov/mission_pages/station/research/experiments/215.html

            http://en.wikipedia.org/wiki/Donald_Pettit
            Q
            The cause was theorized to be electrostatic. This presents a plausible mechanism for the initial stages of planetary formation, since particles of this size do not have sufficient gravity to cause this phenomenon
            /Q

          • gert1904 zegt

            Dank voor de link naar het filmpje!

            Wat jij EM noemt heet in het dagelijks spraakgebruik statische electriciteit. Denk aan de stofdraden aan de achterkant van je televisie, bijvoorbeeld.

            Je zegt: De zwaartekracht neemt het over. Dat is niet juist. Die zwaartekracht was er altijd al. Het is de statische electriciteit die volledig ondergeschikt wordt zodra er grotere lichamen gevormd zijn.

            Ik sluit me volledig bij Arie, 15:10, aan.

          • Inderdaad…ik type soms wat te snel of gemakzuchtig.

            Tuurlijk was de zwaartekracht er altijd al. Het is alleen altijd een heikel punt geweest hoe een moleculaire wolk met stofdeeltjes (formaat stofdeeltjes sigarettenrook) tot grotere deeltjes kon leiden. De eerste stappen waren niet duidelijk. Simulaties liepen spaak omdat zwaartekracht gewoon te zwak was. Dat ISS verhaal heeft daar eindelijk een antwoord op kunnen geven. Met de zwaartekracht neemt het over, bedoel ik dat pas zodra er “objecten” van een bepaalde minimum massa ontstaan zijn, zwaartekracht een rol gaat spelen en voor verdere samenklontering gaat zorgen. Volgens mij kan je gerust zeggen dat zwaartekracht op een gegeven moment de bal over neemt.

  16. Charles zegt

    Ik gooi niets op 1 hoop en als je zoals nu, not op de man speelt, heb je niets te vrezen inzake beledigd voelen.
    Wat ik aanhaal, dat er gesproken wordt over zwaartekracht (waar werd deze kracht ooit bewezen ?) dit terwijl het ook vector-electrische kracht kan zijn, die zorgt voor die aantrekking.

    Not aankomen, met laat maar een steen op je voet vallen, dan voel je de zwaartekracht wel, want die kracht zou ook een vector kracht kunnen zijn.

    Ik ben/was redelijk bekend met de berekeningen van vector-krachten in eenvoudige simulaties.
    Hoe vectorkrachten zich uiten in grote massa’s besloten is mij onbekend.

  17. Folkert zegt

    Ik als leek heb wel een wat nagedacht over zwaartekracht e.d., de voor jaren gemaakte
    aantekeningen volgen hier:
    Waarschijnlijk is het grote onzin, maar ik heb er dan ook niet voor gestudeerd.

    Wat is de aard van de zwaartekracht?Simplitisch zou je het zo kunnen zien:
    A)
    Ruimte en tijd ontstaan overal, op elk willekeurige punt, ze breidt zich tevens
    vanuit elk punt, in elke richting uit met de snelheid van het licht,
    behalve in die punten waar massa aanwezig is, daar ontstaat geen ruimte-tijd.
    Gevolg daarvan is dat er in die massa-punten een soort ruimte-tijd vacuum ontstaat
    dat de ruimte-tijd doet vervormen, waardoor andere massa daarnaar toe valt.
    Als het ware daarnaar toe wordt gezogen/geduwd.

    Je kunt het zien als een voorwerp in een vloeistof dat naar de oppervlakte wordt
    gestuwd door de opwaartse kracht die door de vloeistof op dat voorwerp wordt
    uitgeoefend. De oppervlakte is dan de aanwezige massa.

    Een ander gevolg van het continue ontstaan van die ruimte-tijd en het zich daarvan
    uitbreiden met de snelheid van het licht, is dat o.a. licht zich zo verplaatst.
    Licht wordt dus als het ware meegenomen door de zich uitbreidende ruimte-tijd.

    Alleen ruimte-tijd en materie zijn geen vrienden van elkaar.

    B)
    Net zoals een kachel iets doet met de ruimte waarin hij zich bevindt, doet
    ook massa iets met de ruimte waarin hij zich bevindt.
    Voor de kachel is het het verhogen van de temp., voor de massa is het het vervormen
    van de ruimte-tijd.
    De kachel kan alleen iets in zijn ruimte veranderen door het afgeven van warmte
    door verbranding, analoog zal dus ook de massa iets moeten doen om het genoemde effect te
    verkrijgen. Wat is dan de volgende vraag?
    Wat kan massa doen, ik denk maar twee dingen. Afnemen of toenemen in massa.
    Ik ga voor de eerste optie, op een of andere manier “verdampt” massa, met als gevolg
    een verandering in de ruimte-tijd.

  18. Jeetje martin, hoe houd je het vol om serieus te blijven in je discussie met Charles.
    Ik zou zweren dat het een troll is.
    Met mavo natuurkunde moet de standaard zwaartekracht theorie toch goed te bevatten zijn.

    “misschien is het wel de versnelling van de aarde” bedoel je in een rechte lijn? dan zouden de mensen op het aardoppervlak wat zich vooraan bevind (in de richting van de beweging) inderdaad voelen dat de aarde ze opduwt. (zoals in een optrekkende auto) de mensen aan de ander zijde van de aarde zouden “gewichtloos” zijn en vermoedelijk heel snel wegzweven van de aarde. bij een draaiende aarde (zoals we hebben) zou de aarde ons heel snel van zich afslingeren… niet alleen ons overigens, maar ookde atmosfeer, het water, de grond en al het overige… de aarde zou binnenno time volledig uit elkaar vallen.

    Nee charles, zwaartekracht wordt bepaald door massa dat weten we al jaren. Met jouw theorie zou niets wat wij aan techniek kennen nog mogen functioneren.

  19. @charles: volgens mij zijn alle krachten vector krachten…. als in: ze hebben een grootte én een richting. dat geld net zo goed voor de zwaartekracht… en jij mag de zwaartekracht een electrische kracht noemen, punt is alleen dat die naam al vergeven is aan een kracht die wordt veroorzaakt door elelectrische ladingen van deeltjes.

  20. Folkert zegt

    Ik heb nog geen commentaren op mijn eerdere reaktie gezien, graag zie ik ze
    tegenmoet. Alle commentaar is welkom.
    P.S. Charles, als de aarde met een constante versnelling van 9,81m/s2 zou versnellen, had het
    nu een snelheid van ongeveer 4.000.000.000 x 365 x 24 x 60 x 60 x 9,81 /1000 = ……………… km/sec
    (leeftijd aarde x 365 dagen x 24 uur x 60min x 60 sec x versnelling in km/s2 )
    Zelf even uitrekenen, dan zie je vanzelf dat dat onmogelijk is.
    En trouwens versnellen ten opzichte van wat ?

    • Folkert, ik zou er best wel een reactie op willen geven. Maar als je uitgangspunten niet eens kloppen, dan heeft het al helemaal geen zin op op je conclusies in te gaan. Hoe creatief conclusies ook mogen zijn, je moet wel met een goede basis beginnen. Wat ik er zo al uit pik;

      “in elke richting uit met de snelheid van het licht”
      > Met de Hubbleconstante en die is ongeveer 70 km/s/Mpc

      “daar ontstaat geen ruimte-tijd”
      > Daar bestaat ook de expansie maar het heeft geen effect op de aanwezige (door zwaartekracht gebonden) massa’s

      “dat o.a. licht zich zo verplaatst. Licht wordt dus als het ware meegenomen door de zich uitbreidende ruimte-tijd.”
      > Hoe komt dat licht van verre sterren en sterrenstelsels dan naar ons toe….tegen de stroom in van (jouw) expansie?

      “massa iets moeten doen om het genoemde effect te verkrijgen”
      > massa hoeft alleen maar aanwezig te zijn om het genoemde effect te verkrijgen

      • Folkert zegt

        K.J. bedankt voor je reactie.
        Je hebt natuurlijk volledig gelijk met wat dat die uitgangspunten betreft, ik doe mijn best.
        Het is vaak ook moeilijk om wat je echt bedoelt in woorden te vatten.

        Opmerkingen:

        Die van het licht van verre sterren …… zet me wel aan het denken.

        Alleen massaloze “dingen” als licht, energie…. kunnen “meegenomen” worden met de
        expanderende ruimte-tijd (mits ze niet geblokkeerd worden door aanwezige massa.
        Massa en tijd zijn onlosmakelijk aan elkaar verbonden (massa remt de tijd).

        Daar onstaat geen ruimte-tijd… ik bedoel hier in de “massa(kernen)” zelf, niet de “omgeving” ervan,
        zoals dat wellicht ook in zwarte-gaten het geval is, maar dan op micro-micro… schaal.

        Verder sorry hoor, maar ik heb geen enkele opleiding genoten op dit gebied.
        Ik probeer enkel uit gelezen informatie misschien vaak wat al te creatieve ideen te destilleren,
        die vaak/meestal op termijn tot niets leiden en ik er weer op terug moet komen.
        Al merk ik heel heel soms wel eens, dat wat ik zelf bedacht heb ook soms wel eens blijkt te kloppen.
        Maar als dit “niveau” niet gewenst is op deze blog, ook goed. Dan zal ik me beperken tot het lezen ervan.

        • Ho dat is niet de bedoeling van mijn reactie. Ieders mening is leuk om te lezen en als iedereen alleen maar de gevestigde boeken napraat, kunnen we net zo goed dat boek zelf lezen. Ik wilde in eerste instantie gewoon inhoudelijk op je conclusies reageren, maar liep een beetje vast vanwege een paar verkeerde uitgangsposities. Het heeft niks met niveau te maken en ik plaats mezelf ook niet op een “hoger” niveau. En ik weet zeker dat niemand hier zal zeggen dat je (en anderen) zich tot lezen moeten beperken. Ik loop zelf ook wel eens iets te verkondigen, om er vervolgens later achter te komen dat het niet helemaal klopte 🙂 Don’t worrie, neem van me aan dat m’n bedoelingen goed waren en een welgemeende sorry als het anders is aangekomen.

          Het is een beetje laat dus ik kom later nog terug op de rest van je reply als dat ok is

          • Folkert zegt

            Fijn, als je dat wilt doen.
            Ik had die laatste zin niet moeten schrijven.

  21. folkert zegt

    Hallo K.J.

    Nog even terugkomend op die expansie.
    Jij bedoelt de fysieke expansie (f-exp) van het universum met 70km/sec/Mpc, omgerekend in bekende grootheden 1/miljardste mm per 4000 km per sec, lijkt weinig, maar gezien de gigantische
    dimensies van het universum kan dat toch flink oplopen.

    In mijn verhaal bedoel ik echter een ander soort expansie. Een expansie die vanuit
    elk punt in de ruimte uitgaat, in elke richting met de snelheid van het licht (c-exp).
    De snelheid van deze expansie bepaalt daarmee ook de lichtsnelheid.

    Deze “expansie” wordt negatief beïnvloed door aanwezige materie, daar waar materie is, wordt deze“expansie” geremd omdat daar de meest elementaire deeltjes zich niet ongebreideld in alle richtingen kunnen vormen.
    De wisselwerking tussen deze “expansie” en materie is tevens de oorzaak van de zwaartekracht.

    Om het bestaan van deze “expansie” te bewijzen zou men moeten aantonen dat op het meest
    elementaire niveau de sterkte van de zwaartekracht “richtingsgevoelig” is.

    Tot zover deze filosofische hersenspinsels.

Laat een antwoord achter aan Arie Nouwen Reactie annuleren

*