29 maart 2024

Een kosmische zak met kolen

Deel van de Kolenzaknevel. Credit: ESO

Het rijke sterrenveld op deze nieuwe opname, gemaakt met de Wide Field Imager-camera van de 2,2-meter telescoop van de ESO-sterrenwacht op La Silla in Chili, wordt bijna aan het zicht onttrokken door donkere vegen. Deze inktzwarte gebiedjes maken deel uit van een enorme donkere nevel die bekendstaat als de Kolenzak – een van de opvallendste objecten in zijn soort. Over miljoenen jaren zullen talrijke jonge sterren de Kolenzak laten gloeien, ongeveer zoals de fossiele brandstof waarnaar hij is genoemd.

De Kolenzaknevel staat op ongeveer 600 lichtjaar in het sterrenbeeld Zuiderkruis. Dit enorme, donkere object steekt als een opvallend silhouet af tegen de heldere, sterrenrijke band van de Melkweg. Vandaar dat het bestaan van deze nevel al bekend is zolang er mensen op het zuidelijk halfrond van onze planeet rondlopen.

De Kolenzaknevel in het sterrenbeeld Zuiderkruis. Credit: ESO, IAU and Sky & Telescope

De eerste Europeaan die melding maakte van het bestaan van de Kolenzaknevel was de Spaanse ontdekkingsreiziger Vicente Yáá±ez Pinzón in 1499. Later kreeg de Kolenzak de bijnaam ‘Zwarte Magelhaense Wolk’ – een verwijzing naar de Magelhaense Wolken, twee kleine sterrenstelsels die onze Melkweg begeleiden. Deze heldere sterrenstelsels zijn een opvallende verschijning aan de zuidelijke hemel en werden in de 16de eeuw opgemerkt door een andere Europese ontdekkingsreiziger: Ferdinand Magelhaen. Maar de Kolenzak is geen sterrenstelsel. Net als andere donkere nevels is het een interstellaire wolk van stof die zo dicht is dat hij bijna al het licht van achtergrondsterren tegenhoudt.

Veel van de stofdeeltjes in een donkere nevel hebben een mantel van bevroren water, stikstof, koolstofmonoxide en andere eenvoudige organische moleculen. Deze korreltjes zijn heel effectief in het tegenhouden van zichtbaar licht. Om een indruk te geven van de ‘zwartheid’ van de Kolenzak, publiceerde de Finse astronoom Kalevi Mattila in 1970 de resultaten van een onderzoek waaruit bleek dat de nevel 90 procent minder licht geeft dan de omringende Melkweg. Toch schemert een klein beetje licht van de achtergrondsterren door de Kolenzak heen, zoals ook blijkt uit de nieuwe ESO-opname en andere waarnemingen die met moderne telescopen zijn gedaan.

Overzichtsfoto van een deel van de Kolenzaknevel

Overzichtsfoto van een deel van de Kolenzaknevel

Het weinige licht dat door de nevel heen weet te komen, ondergaat wel een verandering: het licht dat we op de foto zien, lijkt roder dan het normaal gesproken zou zijn. Dat komt doordat het stof in de donkere nevel blauw sterlicht sterker absorbeert en verstrooit dan rood sterlicht. Hierdoor krijgen de sterren een duidelijk rode tint.

Over miljoenen jaren zal er een einde komen aan de donkere dagen van de Kolenzak. Dichte interstellaire wolken zoals deze bevatten veel stof en gas – de grondstof voor nieuwe sterren. Onder invloed van de zwaartekracht zal dit materiaal zich samenballen totdat er uiteindelijk sterren oplichten en de Kolenzak in een gloeiend ‘kolenvuur’ verandert. Bron: ESO.

Share

Speak Your Mind

*