28 maart 2024

Hoe lang nog tot de Big Rip? Volgens onderzoekers nog minstens 2,8 miljard jaar

Credit: Jeremy Teaford, Vanderbilt University.

Het model van de Big Rip is één van de modellen die voorspellen op welke wijze het heelal zal eindigen – voor de liefhebbers hier een rijtje met alle mogelijke levenseinden van ons prachtige universum. Het Big Rip model komt er op neer dat de donkere energie, de energie die verantwoordelijk is voor de in 1998 ontdekte versnelde uitdijing van het heelal, met het expanderen van het heelal toeneemt in sterkte [1]Let wel: de meeste sterrenkundigen gaan er van uit dat de donkere energie met het verstrijken van de tijd NIET sterker wordt, maar per eenheid volume altijd hetzelfde blijft. Dit is het model van de … Lees verder en dat daarom de expansie ook steeds sneller gaat. Dat betekent dat niet alleen de sterrenstelsels steeds verder van elkaar verwijderd zullen raken – dat is sinds de oerknal reeds gaande – maar dat op een gegeven moment ook de sterren, planeten en zelfs atomen uit elkaar zullen scheuren, omdat de afstotende werking dan sterker wordt dan de natuurkrachten die alles bij elkaar houden. Dat moment wordt de Big Rip genoemd en eerdere modellen gaven aan dat we nog 22 miljard jaar kunnen wachten op dat doemmoment. Maar recente berekeningen van enkele Portuge sterrenkundigen onder leiding van Diego Sáez-Gómez (Universiteit van Lissabon) laten zien dat het grote scheuren al eerder kan gebeuren: over ‘slechts’ 2,8 miljard jaar al. Ze komen tot die voorspelling op basis van nieuwe gegevens, die ze gevonden hebben in grote survey’s, zoals de ‘baryon acoustic oscillations’ van de SDSS, waarmee ze vervolgens computersimulaties gingen uitvoeren. Nog minstens 2,8 miljard jaar te gaan, we hebben nog even de tijd. Bron: New Scientist.
[Update 15.15 uur]
Nou we ’t toch hebben over het einde van het heelal. Eén van de andere modellen die daarvoor een uitspraak doet is het model van de vacuüm instabiliteit, waarbij gezegd wordt dat we in een vals vacuüm leven, dat opeens zou kunnen vervallen in een echt vacuüm en dan is ’t gedaan met ons – lees deze blog daarover.

Credit: A.V. Bednyakov et al.,

Laatste bericht hierover is dat op basis van metingen aan de massa van het top quark en het Higgs boson geconcludeerd kan worden dat we in een metastabiel vacuüm leven, dus niet vals, maar ook niet stabiel. En daarom is het stabieler dan men eerst dacht. Pffff, dat scheelt ook weer.

Voetnoten

Voetnoten
1 Let wel: de meeste sterrenkundigen gaan er van uit dat de donkere energie met het verstrijken van de tijd NIET sterker wordt, maar per eenheid volume altijd hetzelfde blijft. Dit is het model van de Kosmologische Constante, ook wel het ΛCDM model genoemd – een combi van Einstein’s Λ (Kosmologische Constante) en ‘Cold Dark Matter’.
Share

Comments

  1. Hoe kan een zwart gat uit elkaar getrokken worden. Lijkt me onwaarschijnlijk.

  2. Volgens mij is de kracht van de donkere energie constant. Hij wordt alleen maar sterker doordat het heelal veel groter wordt en de kracht van de zwaartekracht dus relatief minder wordt. Op lokaal niveau (sterrenstelsels sterren, planeten, mijn kleine teen) heeft het een verwaarloosbaar effect.

  3. De klap met Andromeda (M31) staat geplant op 4 miljard jaar, pff dat zullen we dus gelukkig niet meemaken….

    • Ik denk dat je future kleinkinderen niet echt een klap gaan meemaken Nico.
      Het wordt alleen wat ‘gezelliger’ als het geheel in elkaar schuift.

    • Dat weet je niet nico. 🙂 De vroegste big rip kan pas over 2,8 miljard jaar plaatsvinden, maar het kan ook later, die 2,8 miljard jaar is een ondergrens. Een bovengrens wordt niet genoemd, en volgens mij ook niet in het vakartikel.

Laat een antwoord achter aan Paul Bakker Reactie annuleren

*