UFO, Ariel School, Ruwa Zimbabwe 1994

[Monique]

Het is 16 september 1994. Op een schooltje in Ruwa (Zimbabwe) zijn 62 kinderen tussen de 8 en 12 jaar oud, die meldden dat ze tijdens hun speelkwartier die morgen een UFO en ‘vreemde wezens’ hadden gezien.
In oude opnames op YouTube zie je Dr. John Mack, psychiater en hoogleraar aan de Harvard Medical School, de kinderen om de beurt interviewen. Deze gebeurtenis vind ik zelf een van de meest plausibele.

De kinderen van toen zijn inmiddels volwassenen. Als het goed is komt er binnenkort een nieuwe documentaire uit over dit bijzondere voorval. De trailer van de promo staat op de site. Door op de afbeelding te klikken kun je o.a. de promo bekijken.

Update 17-01-2021:
De oudere opname van John Mack heb ik vervangen omdat de video verwijderd was.

Wist je dat Tineke de Nooij daar ook een aantal kinderen heeft geïnterviewd? Het geluid is bar slecht, maar wel redelijk goed verstaanbaar.

Update: Helaas is mijn video over de kinderen van Ruwa in gesprek met Tineke de Nooij plots verwijderd. Tegenwoordig worden er steeds meer video’s door YouTube verwijderd/gecensureerd. Het betrof een oude video-opname van jaren terug.

Update 17-01-2021
Wat een geluk. Ik vond mijn video terug op YouTube. Iemand had hem ‘gekopieerd’ Nou kan ik mijn eigen filmpje terugpikken, maar dat doe ik niet want ik kreeg er een waarschuwing voor die in maart pas afloopt.

Aanvulling:

http://www.arielphenomenon.com/new-ariel-promo/

[Monique]

De film komt binnenkort op de markt en men is nu bezig met de distributie ervan. Er komen getuigenissen langs waaronder ook bekende mensen. Omdat er ook bekende mensen in voorkomen helpt dat ook met de distributie van de film. De film is een aandenken voor de mensen die er destijds bij betrokken waren zoals de kinderen en de leraren.

Randall Nickerson & Emily Trim, Ariel Phenomenon (09-10-19)

Hoe zagen de wezens er uit?
Emily Trim was een van de kinderen die getuige was. Ze stond vlakbij de wezens.
Zij hadden grote zwarte ogen, een langere dunne nek en een groot hoofd.
Wat opviel was dat de wezens niet de grond raakten, maar boven de grond zweefden.
Zij hadden een reptielachtige huid en er was een lichtgevende reflectie rond de wezens. Er waren kleine uiterlijke verschillen tussen de wezens net zoals bij mensen. De wezens hadden verder een dikke(re) buik.

Telepathisch contact.

Zodra Emily oogcontact had, kreeg zij meteen verbinding door allerlei beelden die vergelijkbaar zijn met een diavoorstelling in een droom, maar dan in het echt. Hoe dat met de andere kinderen zat was vergelijkbaar. Haar familie was kort na het gebeuren verhuisd (terug) naar Canada, dus zij kreeg daar verder niets meer van mee. De leraren gingen al gauw over tot de orde van de dag omdat de opleiding de belangrijkste focus had. Zij probeerde de situatie voor de kinderen zoveel mogelijk te normaliseren.

Twintig jaar later zijn Emily en haar klasgenoten op zoek naar antwoorden en hebben de moed om hun waarheid te spreken. Hoewel dit verhaal aanvankelijk wereldwijd werd gepubliceerd, verdween het even snel uit media, maar niet uit de gedachte van degenen die er getuige van waren geweest. De gebeurtenis heeft nog steeds een diepe impact op veel van hun levens. Twintig jaar lang hebben veel getuigen het gevoel gehad dat hun stemmen niet gehoord zijn. Tot nu.

[Auteur]

Berichten