12 oktober 2024

Artikelen Reacties

Je bent hier: Home / Archief / Babysterren ontdekt in het hoofd van Orion

Babysterren ontdekt in het hoofd van Orion

19 mei 2007 door 8 Reacties

Babysterren in het hoofd van Orion

credit: NASA/JPL-Caltech/ Laboratorio de Astrofísica Espacial y Física Fundamental

We kennen allemaal het sterrenbeeld Orion, prachtig aan de winterhemel te zien met z’n drie gordelsterren en daaronder de Orionnevel (zie afbeelding hieronder). Die nevel, ook bekend als M42, is een broeinest van jonge sterren. Maar er is meer activiteit in Orion. Met behulp van de Spitzer infrarood-ruimtetelescoop van de NASA hebben sterrenkundigen ontdekt dat er in het hoofd van Orion ook jonge sterren zijn. In dat gebied staan drie sterren bij elkaar en de helderste daarvan is ? (Lambda) Orionis, ook wel genoemd Meissa of Heka. Iets boven Meissa (of Heka; kies maar welke je ’t mooiste vind),  ligt een gebied gevuld met gas en stof genaamd Barnard 30, 1.300 lichtjaar verwijderd van de Aarde. In dat gebied vormen zich zeer jonge sterren, babysterren als het ware. De sterren bevinden zich in een cocon van gas en stof en daarin broeden ze als een soort van kosmische kuikens uit tot ze uit die warme schil kruipen. In >zichtbaar licht zijn ze op dit moment nog niet zichtbaar, maar de infraroodogen van Spitzer kan de babysterren wel zien. Op de foto hierboven zijn het de rood-roze stippen in Barnard 30. Het vermoeden bestaat dat de babysterren het gevolg zijn van de passage van een schokgolf door de gas- en stofwolk heen. Die schokgolf is afkomstig van een supernova-explosie van een zware ster, die zo’n 3 miljoen jaar geleden moet hebben plaatsgevonden. Door die schokgolf onstonden er verdichtingen in Barnard 30 en dat leidde tot de vorming van de jonge sterren. Op de foto van Spitzer zijn ook groene gebieden te zien. Dat groene is afkomstig van organische moleculen, polycyclische aromatische koolwaterstof genaamd, die vergelijkbaar zijn met de uitlaatgassen van auto’s en vliegtuigen. Vies spulletje dus, dat vrijkomt bij de onvolledige verbranding van koolstof.

De blauwe stippen op de foto tenslotte zijn gewone achtergrondsterren uit de Melkweg. Eén van de sterrenkundigen die de foto met behulp van Spitzer nam was de Spanjaard David Barrado y Navascués van het Laboratorio de Astrofá­sica Espacial y Fá­sica Fundamental in Madrid (Spanje). Hij vond de foto zo mooi dat hij ‘m op de voorkant zet van een sterrenkundeboek dat hij aan het schrijven is. Dat boek vult hij weer met de blogs afkomstig van z’n Spaanstalige astroblogsite Cuaderno de Bitacora Estelar.  Een boek gemaakt op basis van een sterrenkundige blog. Mmmmmm, ideetje? Bron: NASA/Spitzer

Share

Gerelateerde Astroblogs:

AzTECC71 ‘spookachtig’ sterrenstelsel doemt op uit het vroegste heelal Astronomen tonen fraaie nieuwe kaart magneetveld van het hart van de Melkweg
Categorie: Archief, astrofysica, gas- en stofnevels

Comments

  1. Rob ten Berge zegt
    16 oktober 2008 op 16:52

    http://members.home.nl/robtenberge/schema/animatie.html

    Beantwoorden
  2. Adrianus V zegt
    16 oktober 2008 op 18:21

    Eh.. leuk, maar wat stelt dat precies voor?

    Beantwoorden
  3. Hannes zegt
    16 oktober 2008 op 20:38

    Ook familie?

    Beantwoorden
  4. Anoniem zegt
    16 oktober 2008 op 21:08

    Je laat Orion zien (Boogschutter).

    Barnard’s loop (cirkel) is een mysterie. Net als de animatie, neem ik aan.
    Mona Lisa’s glimlach, het mysterie van de Sphinx, Ibissen, de Gulden Snede etc., ik gis maar wat.

    Met andere woorden, iets goddelijks, al sla ik de plank volledig mis, Adrianus 😉

    Begrijp er net zoveel van als jij, nogmaals knipoog.

    Beantwoorden
  5. Rob ten Berge zegt
    16 oktober 2008 op 21:09

    Nou moe, kom net de trap of met “Scientific American” onder de arm met thema: Mislukte sterren; Wat gaat er mis in de kosmische kraamkamer?
    Toeval hè?
    De Maan in de tekening van Leonardo da Vinci’s “Vitruvian Man”, waar ik mijn animatie op heb gebaseerd, heeft een polaire diameter van 2160M. M.= Mijl = 1,609344567Km.
    400X2160M. = (polaire) diameter van de Zon = 864000M.
    400X864000M. = 345600000M. = polaire diameter van Betelgeuze, mijn “kind – sterretje” in Orion.

    O ja, in 2012 is het 6 kosmische maanden van 2160 jaar geleden, dat volgens de Maya-kalender (op 4Ahau 8Cumhu) nog 86400 seconden had…

    Als je de diameters van de Zon en de Maan (zonder nullen) met elkaar vermenigvuldigd krijg je het getal 186624.
    186624 geeft de lichtsnelheid (c) weer in M.p/s.

    186624 gedeeld door 6 = h. (h = constante van Planck)
    h = bij mij (31104:2) = 15552 (narrow quantumleap)
    ’t gewicht van één ounce 24Kt Goud (symbool Zon)= 155,52

    Kan nog langer doorgaan met die getallen, maar meer info staat op mijn homepage “Vitruvian Man (2)” = http://www.robtenberge.nl

    Namaste
    Rob

    Beantwoorden
  6. Adrianus V zegt
    16 oktober 2008 op 22:00

    Goh, er zit een hele theorie achter? Knap gemaakt hoor, die animatie.

    Beantwoorden
  7. Unknown zegt
    16 oktober 2008 op 23:08

    Je laat Orion zien (Boogschutter).

    Barnard's loop (cirkel) is een mysterie. Net als de animatie, neem ik aan.
    Mona Lisa's glimlach, het mysterie van de Sphinx, Ibissen, de Gulden Snede etc., ik gis maar wat.

    Met andere woorden, iets goddelijks, al sla ik de plank volledig mis, Adrianus 😉

    Begrijp er net zoveel van als jij, nogmaals knipoog.

    Beantwoorden
  8. Rob ten Berge zegt
    16 oktober 2008 op 22:30

    Dank je.
    Hier hoor die animatie overheen:
    http://www.flickr.com/photos/vitruvian_man/246603661/sizes/o/

    Meer info: Rob ten Berge / Vitruvian Man
    Female
    Chakra’s
    Brain
    Maria
    Isis
    Last Supper
    Buddha
    Jesus
    Etcetera

    Groeten
    Rob
    Kijk ze.

    Beantwoorden

Speak Your Mind

*