Over duikboten en stofzuigers

De maan Europa van Jupiter heeft vermoedelijk onder haar dikke ijsoppervlakte een warme oceaan van zout water, welk idee is gebaseerd op vele waarnemingen van de Voyagers en de Jupiterverkenner Galileo. In die oceaan zou wel eens leven kunnen zitten, primitief leven zoals dat ook ooit in de oersoep van de Aarde kan hebben rondgezwommen (een stellingname met veel ‘alsen’ erin). Onlangs schreef een Britse werktuigbouwkundige in het tijdschrift Journal of Aerospace Engineering een artikel over een duikboot waarmee die oceaan kan worden verkend. Op 20 mei j.l. had ik al een bericht over een test die de NASA uitvoerde met een duiboot ergens in een zinkgat in Mexico, ook met de bedoeling om dat ooit een keer echt te laten varen in de oceaan op Europa. Die Engelsman, Carl T. F. Ross genaamd en in het dagelijks leven professor op de Universiteit van Portsmouth, dacht bij zichzelf ‘Wat die Amerikanen doen dat kan ik ook doen’. En zo kwam hij op de proppen met een model van een drie meter lang en 1 meter in diameter zijnde cilindervormige duikboot, die in staat is de immense druk in de Europa-oceaan te weerstaan. Dat die druk groot is is de verwachting, want men denkt dat de oceaan wel 100 km dik is, tien keer zo dik als de oceanen op Aarde. In z’n artikel, getiteld Conceptual Design of a Submarine to Explore Europa’s Oceans beschrijft Ross ook nog de wijze van voortstuwing, de communicatie met de Aarde, de te gebruiken materialen voor de romp, etc… Ook heeft hij een manier bedacht waarop de duikboot zich eerst door de ijslaag van Europa kan boren, een ijslaag die soms wel zes km (!) dik is. Hij is wel realist genoeg dat uitvoering van z’n idee tijd (en geld) nodig heeft en dat het nog ergens tussen 15 en 20 jaar zal duren voordat het zover is. Geduld hebben meneer Ross én hopen dat de Amerikanen met hun Deep Phreatic Thermal Explorer (DEPTHX) niet eerder zijn. Ik vind trouwens Ross’ duikboot wel erg veel op een klassieke atoombom lijken, maar goed het zal wel aerodynamisch verantwoord zijn. Bron:  Universe Today.

De reuzenplaneet Jupiter was vandaag ook nog op een andere wijze in het nieuws. Het blijkt namelijk uit computersimulaties dat Jupiter toch niet de beschermende werking heeft als kosmische stofzuiger van het zonnestelsel als werd gedacht. Dat idee werd in 1994 door de planeetonderzoeker George Wetherill geopperd: Jupiter heeft zoveel massa, dat hij met z’n zwaartekrachtsveld dat 300 keer zo sterk is als dat van de Aarde veel kometen en andere objecten uit de ruimte als een katapult weer wegschiet ^[1]Of op z’n oppervlak te pletter laat slaan, zoals gebeurd is met de komeet Shoemaker-Levy 9.. En daarmee de Aarde behoedt voor catastrofale inslagen.  Maar een groep sterrenkundigen van de Open Universiteit in het Britse Milton Keynes hebben alles doorgerekend op een computer, met diverse varianten voor verschillende massa´s van Jupiter, en in geen enkele variant kwam de stofzuigerwerking van Jupiter naar voren. Het kan natuurlijk zijn dat Jupiter wel degelijk een beschermende invloed op de Aarde heeft, maar dat de computersimulaties van Jonathan Horner et al niet deugen. We wachten maar af. Bron: Europlanet. [PS, het is dikbewolkt. Dus noppes Jupiter en Vesta vanavond. 🙁 Nou ja, dan ga ik m’n wikipedia-vermelding maar es effe aanpassen. ;-)]