28 maart 2024

Bestaan wij uit materiaal van quasars?

Animatie van zware stofdeeltjes in een quasar

credit: NASA/JPL-Caltech

Dat wij uit sterrenstof bestaan is al langer bekend. Alle zware elementen in ons lichaam, zoals ijzer en koolstof, zijn lang geleden gevormd in de centra van zware sterren en die zijn na een supernova-explosie de interstellaire ruimte in geblazen. Met die zware elementen is het proto-zonnestelsel vervuild geraakt en zo zijn ze na een lange evolutionaire fase in ons lichaam beland. Carl Sagan sprak niet voor niets over sterrenkinderen. Aan dat verhaal kan inmiddels weer een nieuw hoofdstuk worden toegevoegd, want waarnemingen met NASA’s infraroodtelescoop Spitzer laten zien dat wij wellicht ook materiaal herbergen dat afkomstig is van quasars [1]Een quasar (Engelse afkorting voor quasi-stellar radio source), is een zeer actief sterrenstelsel, dat in optische telescopen op een ster lijkt (dat wil zeggen een puntbron is), maar een zeer hoge … Lees verder! 😯 Die quasars worden in hun kern waarschijnlijk gevoed door superzware zwarte gaten. Onderzoekers van de Universiteit van Manchester hebben gekeken op welke wijze quasars zware elementen kunnen vormen en daar blijkt uit dat ze netto meer materiaal uitspuwen dan dat ze opslokken door de aantrekkingskracht van het zwarte gat. Een quasar die ze onderzochten op 8 miljard lichtjaar afstand, met de poëtische naam PG2112+059, bleek bijvoorbeeld ‘producent’ te zijn van materialen zoals glas, zand, marmer en edelstenen zoals robijn en safier. Normaal gesproken overleeft silicium, de grondstof voor glas, de ruimte niet door de inwerking van straling van sterren, maar door de continue voeding door quasars zou het kunnen blijven bestaan. En zodoende zou de combinatie van supernovae en quasars voldoende zware elementen opleveren, die uiteindelijk hebben geleid tot het ontstaan van leven in het zonnestelsel. Onze kosmische vader en moeder dus, of sla ik nou een beetje door? 😉 Bron: NASA/Spitzer.

Voetnoten

Voetnoten
1 Een quasar (Engelse afkorting voor quasi-stellar radio source), is een zeer actief sterrenstelsel, dat in optische telescopen op een ster lijkt (dat wil zeggen een puntbron is), maar een zeer hoge roodverschuiving heeft en zich dus op zeer grote afstand van miljarden lichtjaren bevindt. Vanwege deze afstand en de eindige snelheid van het licht zien wij quasars zoals ze er miljarden jaren geleden, toen het heelal nog jonger was, uitzagen.
Share

Comments

  1. Hallo Adrianus V,

    leuk dat dit ter sprake komt want ik loop al erg lang met ideeën en voorspellingen rond dit onderwerp
    In mijn opinie zijn zwarte gaten helemaal niet zwart.
    Dat aan de polen energie ontsnapt en zelfs materie wordt gevormd is m.i. een mogelijkheid.
    Op een ander Forum heb ik uiteengezet waarom ik tot deze voorspelling ben gekomen.
    Ze volgt uit een theorie over zwaartekracht.
    Helaas is ze niet conform de gangbare paden, nogal dubieus dus 🙁

    Ik vind het dus helemaal niet een raar idee dat we uit quasars zijn ontstaan.
    Integendeel, ik zie een evolutionair proces hierin.

  2. Nee, zwarte gaten zijn inderdaad niet zwart. Ja, binnen de Schwarzschildstraal (de waarnemingshorizon) misschien wel, maar daarbuiten zal door de combinatie van Hawkingverdamping en accretieschijf het een lichttheater van jawelste zijn. Hoe luidt trouwens die zwaartekrachtstheorie van jou?

  3. Mijn theorie kun je in brokstukken vinden op het forum van natuur, wetenschap en techniek (nwt)
    Maar helaas alleen in brokstukken in het archief.
    Ze gaat uit vanuit het beginsel dat alle ruimte gekromd is, en dat materie slechts een andere tijd-ruimtelijke verhouding bevat.
    Daaruit kun je ook statische frictie verklaren (anders dan electronen die botsen).
    Uit zwarte gaten en atomen ontstaan aan de polen “veldlijnen” die een verlengde zijn van de interne structuur.
    Daaruit ontstaan verticale anti-gravitionele veldlijnen, waaruit materie kan ontstaan (de jets bij zwarte gaten).
    Anders dan bij Einstein is de materie zelf (het atoom) een tijd-ruimtelijke kromming – en gravitatie slechts een bijgevolg daarvan.
    Sinds de tijd van Rutherford wordt het atoom ontleed in afzonderlijke deeltjes tot op schijnbaar “elementaire” deeltjes als een elektron.
    Maar iets simpels als statische frictie kan niet goed worden verklaard.
    In plaats van gravitatie als een afzonderlijk fenomeen te beschouwen wordt ze door mij als een verlengde van het atoom zelf gezien.
    De polaire veldlijnen zijn quasi verticaal maar niet helemaal.
    Elk atoom kromt een beetje de ruimte – en het atoom is in principe praktisch oneindig gezien de omvang van een atoom in verhouding tot de omvang van bijv. de aarde.
    Maar gezamenlijk versterken de onmetelijk zwakke polaire velden zich tot een meetbare en voelbare kromming – de zwaartekracht.
    QSO’s zijn producten van een evolutie en zwarte gaten zijn de leveranciers van nieuwe materie in mijn opinie.

  4. Ik zal wel es op zoek gaan in dat forum naar je theorie. Bovenstaande roept bij mij meer vragen op als ‘hoe kunnen verticale anti-gravitionele veldlijnen tot het ontstaan van materie leiden?’.
    Een forum leent zich ook beter om dieper op dit soort vragen in te gaan dan achtereenvolgende reacties op een astroblog. Wellicht dat ik m’n forum heropen.

  5. Bedankt Adrianus V voor je reactie, ik kan me voorstellen dat “anti-gravitationele veldlijnen” weerstand oproepen.
    Ik bedoel er mee dat de veldlijnen der zwaartekracht geen ruimtelijke kromming veroorzaken zolang ze geheel verticaal gericht zijn.
    Dat heeft dan een anti-gravitationeel karakter.
    Recente ontdekkingen over onverklaarbare hoeveelheden “maagdelijke” [embryonic state] gassen als waterstof-helium in I Zwicky 18 zorgen voor veel verwarring bij het huidige model 🙂
    Eerst ging men uit van een jong stelsel , maar door de vondst van oude rode reuzen is dat weer uit te sluiten – zie http://hubblesite.org/newscenter/archive/releases/2007/35/full/
    Men vraagt zich dus af waarom dat gas niet is verbruikt bij de huidige ratio der stervorming.
    Het oorspronkele bericht staat hier:
    http://www.space.com/imageoftheday/image_of_day_041201.html
    Vanuit een evolutionair model is dit wel makkelijk te verklaren, maar niet in een standaard model dat vasthoudt aan de onmogelijkheid van vorming van materie anders dan uit de Big-Bang.
    Overigens worden wel pogingen gedaan vanuit de AR om toch het ontstaan van materie mogelijk te maken vanuit Zwarte Gaten – zie oa
    “The production of matter from curvature”
    http://ej.iop.org/links/rEjJyQTcR/AHzchoAS3BGveVvLav5vpA/jcap7_04_009.pdf

  6. Eh.. die laatste link naar een PDF-bestand werkt niet. Die twee andere links naar het Zwickystelsel geven mij geen duidelijkheid waarom zwarte gaten materie zouden kunnen produceren. Voor alle duidelijkheid: we zijn het er over eens dat zwarte gaten niet zwart zijn en dat ze straling uitzenden. Maar da’s wat anders dan de productie van materie. Voor die onverklaarbare hoeveelheden “maagdelijke” [embryonic state] gassen als waterstof-helium in I Zwicky 18 is wellicht een andere verklaring mogelijk. Is jouw idee dat zwarte gaten die gassen hebben doen ontstaan?

  7. Sorry voor de slechte link.
    Zou moeten zijn http://arxiv.org/abs/astro-ph/0703644v1
    Er wordt alleen vanuit de GR geredeneerd dat gravitatiegolven zelf een hypothetische massieve scalaire component kunnen hebben.
    Dus ook een golf-deeltjes dualiteit voor zwaartekrachtgolven, zodat ze meetbaar zijn voor zwaartekrachtdetectoren zoals ze nu bijv. in Japan staan opgesteld.
    Maar als je al zover gaat – kun je nog verder gaan – materie is een ruimtelijke kromming. En die kan dan ontstaan in het krommingsveld bij uitstek – een zwart gat.
    Ik weet dat dit fantastisch klinkt – maar het is slechts een andere kijk op het verschijnsel zwaartekracht.
    Voor mij is alle ruimte gekromd, en materie slechts de zichtbare exponent/component hiervan.

  8. Oh ja, mijn idee is dus inderdaad dat de zwarte gaten de producent zijn van die gassen.
    En dan mag je best hard lachen hoor! 😉

  9. Nee, daar lach ik helemaal niet om. Zwarte gaten kunnen die gassen best produceren, maar dan denk ik zelf dat het een product is van de hete accretieschijf rondom het zwarte gat. Maar wat er bij mij niet in gaat is de productie van materie door het zwarte gat zelf. Het idee doet mij sterk denken aan de steady state theorie van wijlen Fred Hoyle, die ook uitging van permanente creatie van materie. Daarmee wilde hij aantonen dat het heelal helemaal niet uitdijt en dat het gewoon eeuwig bestond en zal bestaan.

  10. Niet helemaal Steady State – wel een Big Bang maar met een geleidelijke groei van het aantal stellaire objecten.
    Dat klinkt paradoxaal – maar er komen meer structuren (materie) in de loop van de tijd, al neemt de totaalmassa niet toe.

    🙂 Leuk dat je mijn alias vermeld Adrianus V, bijna teveel eer :$

  11. Breng ’t es in m’n forum zou ik zeggen.

Speak Your Mind

*