De zoektocht naar wormgaten

Zwarte gaten kennen we allemaal, ook al hebben we er nog nooit eentje gezien. Maar het fenomeen wormgaten is iets minder bekend. Een wormgat ^[1]De naam wormgat komt van de analogie die vroeger gebruikt werd om dit uit te leggen: beeld je in dat het heelal de schil van een appel is, en een worm van de éne zijde van de appel naar de andere … Lees verder is een soort van “korte weg of tunnel” in het heelal. Via deze korte weg is het mogelijk om sneller dan het licht van één punt in de ruimte naar een ander punt in de ruimte te reizen. Wormgaten zouden in theorie ook verschillende heelallen met elkaar kunnen verbinden én ze zouden ook de verbinding kunnen vormen tussen zwarte gaten en…witte gaten! Ja, die zouden in theorie ook kunnen bestaan en daar kom ik later nog wel eens op terug. In sciencefiction-films zoals Stargate en Star Trek: Deep Space Nine worden wormgaten gebruikt om snel door het heelal te reizen. Nou is de grote vraag: als wormgaten in werkelijkheid bestaan, hoe kan je ze dan zien? Kan je ze sowieso zien? Over die vraag ging de Rus Alexander Shatskiy (Lebedev Physical Institute in Moskou, Rusland) diep nadenken en hij kwam met een oplossing, welke tot uiting kwam middels een publicatie in het in Rusland alom gewaardeerde tijdschrift Astronomicheskii Zhurnal. Ten eerste, zo zegt Shatskiy, is er een verschil tussen zwarte gaten en wormgaten. Zwarte gaten hebben een zogenaamde waarnemingshorizon ^[2]Ook wel genoemd de Schwarzschildstraal. Event horizon in het Engels. en wormgaten hebben die niet. Als je eenmaal binnen de waarnemingshorizon bent dan kan je niet meer uit de greep van het zwarte gat ontsnappen, want de ontsnappingssnelheid is daar hoger dan c, de lichtsnelheid. Ten tweede zegt Shatskiy dat als materie door het wormgat kan reizen lichtdeeltjes dat ook kunnen. En die zullen bij het verlaten van het wormgat (bij de ‘mond’ ervan) een bepaalde hoek hebben. Van buitenaf zal de mond van het wormgat er uitzien als een ring van licht die naar binnen toe donker wordt (zie de afbeelding hierboven). Binnenin zullen achtergrondsterren te zien zijn, die gewoon van ons heelal zijn. Shatskiy denkt dat met voldoende grote radiotelescopen in de kernen van sterrenstelsels wormgaten onderscheiden kunnen worden van hun neefjes, de zwarte gaten. En dat alles onder de aanname dá t wormgaten bestaan, want het blijft de vraag of ze in werkelijkheid bestaan. Wormgaten zijn waarschijnlijk erg instabiel, dus een lang leven zijn ze niet beschoren en dat maakt het extra lastig om te waar te nemen. Bron: Universetoday.com.