Kunstmatig leven in het heelal

Bij buitenaards leven in het heelal denken we meestal aan marsmannetjes, boosaardige aliens die de wereld willen veroveren, of als we iets realistischer zijn aan primitief leven in diepe oceanen op een verre maan of planeet. Maar volgens NASA-wetenschapper Steven Dick kunnen we ook anders aankijken tegen buitenaards leven. Onlangs heeft hij een artikel gepubliceerd in het blad Acta Astronautica, genaamd ‘The Post Biological Universe’. Volgens hem is de biologische vorm van het leven slechts een fase en zal er op een gegeven moment een post-biologische fase intreden. In die fase is meer sprake van kunstmatig leven, robots, computers en dergelijke, die op een gegeven moment hun makers overstijgen ^[1]Da’s nou ook toevallig: vandaag verscheen er óók een artikel in de Nederlandstalige Scienceguide over realisatie van kunstmensen! 😯 . Dick denkt dat de meeste buitenaardse vormen van leven al voorbij de biologisch fase zijn geëvolueerd en beland zijn in die post-biologische fase. Z’n argument daarvoor is simpel: één miljard jaar na de oerknal waren er al metaalrijke sterren met planeten, die de juiste omstandigheden hadden om leven te laten ontwikkelen. Op Aarde heeft het leven er ruwweg zo’n vijf miljard jaar over gedaan om zich te ontwikkelen tot wat het nu is. Dick concludeert daarom dat er 7,5 miljard jaar geleden al hoogintelligente wezen in het heelal waren en die hebben sindsdien alle tijd gehad om zich verder kunstmatig te ontwikkelen. Dat kunstmatige leven kan de ruimte zijn ingegaan om uit te zwerven. Volgens Dick zijn we met zoekprogramma’s zoals SETI in feite verkeerd bezig, want we zoeken daarmee naar écht leven op bewoonbare planeten. Maar het post-biologische leven kan zich ook ophouden op minder aantrekkelijke plaatsen, zoals quasars. Die bieden meer brandstof voor kunstmatig leven, zoals materiaal en energie, dan rustige, bewoonbare planeten. SETI zou z’n vizier dus ook op andere plekken moeten richten. Als we sowieso kunnen communiceren met post-biologisch leven, want Dick heeft daar zo z’n twijfels over. Bron: Universe Today.com.

De sociologie van buitenaards leven

Gisteren verscheen overigens nog een ander interessant artikel over buitenaards leven. De welbekende SETI-wetenschapper Seth Shostak gaat op Space.Com in op de ‘sociologie van buitenaards leven’. Zoals ik deze blog begon is ons beeld van buitenaards leven niet zo positief: á ls ze bestaan zullen ze ons wel om zeep willen helpen. Zeg maar á  la de War of the Worlds. Op grond van enkele eenvoudige argumenten komt Shostak met het volgende:

• Ze zullen de Aarde niet bezoeken om te vermeerderen, want de kans is klein dat hun DNA (á ls ze dat hebben) overeenkomt met DNA van levende wezens op Aarde;
• Ze zullen de Aarde niet bezoeken om grondstoffen, want schattingen zijn dat er in het Melkwegstelsel zo’n tien miljard vergelijkbare planeten met even zovele kostbare grondstoffen zijn;
• Ze zullen de Aarde niet bezoeken om ruimte te winnen (Lebensraum, daar komt ‘ie weer), want drie decennia geleden rekende de wetenschapper Gerry O’Neill al uit dat het voor buitenaards leven goedkoper is in hun eigen zonnestelsel kunstmatig ruimte te maken dan dat in andere stelsels te zoeken;
• Ze zullen de Aarde niet bezoeken omdat de Aarde zo’n fantastische plek in het heelal is met z’n oceanen, z’n klimaten, z’n diversiteit, omdat in de nabije omgeving van zo’n unieke plek géén buitenaardse levensvormen zullen voorkomen ^[2]dit argument van Shostak begrijp ik niet. Als ik ‘m zie zal ik es om uitleg vragen. 😉 ;
• Tenslotte zouden ze de Aarde puur uit nieuwsgierigheid kunnen bezoeken, om ons te leren kennen, maar ook daarover denkt Shostak dat uit economische overwegingen het goedkoper is voor buitenaards leven om ons vanaf hun eigen woonplek te bestuderen.

Kortom, twee interessante artikelen over buitenaards leven. Nou moeten we alleen nog meer te weten komen over de sociologie van post-biologisch leven. 😉 Bron: Space.com.