Mars was te zout voor leven

Uit onderzoek van gesteenten door de Marsrover Opportunity hebben sterrenkundigen afgeleid dat het water dat vroeger een deel van Mars bedekte veel te zout was voor leven. Nicholas Tosca (Harvard University in Cambridge, Massachusetts, VS) en collegae hebben de data van de Opportunity eens goed bekeken en daar bleek uit dat de mineralen in deze gesteenten zo’n 3½ á 4 miljard jaar geleden zijn afgezet in water dat waarschijnlijk veel zouter is dan het meest zoute water dat van nature op Aarde voorkomt. Ze keken daarbij met name naar de zogenaamde Water-aktiviteit, een maat voor de energiestatus van water in een bepaald systeem. Hoe meer zout des te lager is de water-aktiviteit. Gedestilleerd water heeft een water-aktiviteit, afgekort a_w, van 1. Van zeewater is a_w 0,98. Onder 0,85 schijnt leven niet meer te kunnen. Uit de gegevens van Tosca’s team bleek het water dat lang geleden in de Meridianivlakte heeft gestaan een a_w van hooguit 0,86 heeft gehad. Er zijn op Aarde weliswaar diersoorten die kunnen leven bij lagere waarden, zoals een schimmel die bij 0,61 nog schijnt te gedijen ^[1]Over leven onder extreme omstandigheden gesproken: ik lees net dat ze bacteriën hebben ontdekt die 120.000 jaar lang op een diepte van enkele kilometers in het ijs op Groenland hebben geleefd! 😯 , maar dat soort organismen zijn alleen ontstaan uit organismen die dat vermogen niet hebben. Je zou er nog tegenin kunnen brengen dat de Meridianivlakte een uitzondering is en dat andere gebieden minder zoutig waren, maar uit andere waarnemingen, o.a. met de Mars Express blijkt dat ook de rest van Mars een hoog zoutgehalte moet hebben gehad (op de foto hierboven zo’n zout-afzetting op Mars). Kortom, weinig kans dat de Phoenix restanten van leven zal vinden. 🙁 Bron: Space.NewScientists + NRC-Handelsblad, 3 juni 2008.