Hoe lang is ’t reizen naar Proxima Centauri?

De dichtstbijzijnde ster van de Aarde af gezien is uiteraard de Zon. Deze staat 1 Astronomische Eenheid van ons vandaan, da’s 149.597.870,697 km. Ná de Zon is Proxima Centauri, gelegen in het zuidelijke sterrenbeeld Centaurus, de dichtstbijzijnde ster met een afstand van 4,22 lichtjaar ^[1]Wil je een complete lijst hebben met de sterren die het dichtste bij de Aarde staan moet je hier even kijken.. Vier komma tweeentwintig lichtjaar, da’s 39.896.955.912.159,360 km! 😯 De vraag is interessant hoe lang een raket er over zou doen om Proxima Centauri ^[2]Proxima Centauri vormt een dubbelster met de heldere ster Alpha Centauri, die zelf ook weer uit twee componenten bestaat, namelijk ? Cen A en ? Cen B., een zwakke rode dwerg die niet met het blote oog te zien is, te bereiken. Op Universe Today stond vorige week een interessant artikel waarin enkele ruimtevaarttechnieken beschreven werden die nodig zijn om de reis naar Proxima Centauri te maken. Hoe lang doe je met die technieken over een enkele reis Proxima Centauri? De uitkomsten zijn de volgende:

• Raketten met ionenaandrijving: 81.329 jaren. De ionenaandrijving is een nieuwe techniek, onder andere toegepast in de maanverkenner Smart-1 ^[3]De naam Smart kwam niet voor niets van ‘Small Missions for Advanced Research in Technology’., die op 3 september 2006 express op de Maan te pletter sloeg. De ionenaandrijving is niet snel, maar wel erg efficiënt en zuinig. Ook de kometenverkenner Deep Space 1 maakte gebruik van deze techniek. Uitgaande van ruim 80 kg brandstof aan boord berekende Ian O”Neill van Universe Today uit dat hiermee een maximale snelheid van 56.000 km per uur (ruim 15 km per seconde) kan worden gehaald. Met die snelheid heb je 81.329 jaren nodig om de afstand van 4,22 jaren te overbruggen. Naar verluidt heb je daar 2.700 generaties voor nodig, ahum…
• Raketten die gebruik maken van gravitationele versnellingen: 18.976 jaren. In 1976 werd de Helios-2 raket gelanceerd, die tot op dit moment het record in handen heeft van snelste ruimtevaartuig ooit gebouwd. Door de gravitationele zwieper die de Helios-2 van de Zon kreeg bereikte hij een snelheid van maar liefst 240.000 km per uur (bijna 67 km per seconde). Met die snelheid zou je er 18.976 jaren over doen, pak ‘m beet zo’n 600 generaties. Ook geen vluggertje, maar het scheelt wel met de tijd die de ionenaandrijving vergt.
• Nucleaire aandrijving: ruim 84 jaren! De techniek is nog niet toegepast, maar men is al sinds 1947 bezig om nucleaire aandrijving te ontwerpen. In 1958 werd het project Orion gestart, een eerste poging om een op kernenergie gebaseerde aandrijving voor ruimtevaartuigen te ontwikkelen. De werking was gebaseerd op het tot ontploffing brengen van kleine kernbommen die door het ruimteschip (zie afbeelding hierboven van de Orionraket) zelf zouden worden meegevoerd. In theorie zou met de nucleaire aandrijving een snelheid van zo’n 54.000.000 km per uur kunnen worden gehaald, da’s 15.000 km per seconde oftewel 5% van de lichtsnelheid. Daarmee wordt Proxima Centauri in 84,34 jaren bereikt! Kijk da”s andere koek, want daar heb je alleen opa, zoon en kleinzoon eh… en/of oma, dochter en kleindochter voor nodig. 😀 Project Orion werd in 1963 gestopt door het verbod op atoomproeven in de atmosfeer. Tsja, zo schiet het natuurlijk ook niet op.

Afijn, drie snelheden afhankelijk van drie verschillende technieken, waarvan de laatste alleen nog maar op papier bestaat. Willen we echt de andere sterren kunnen bereiken dan zullen we óf een meer-generatieraket moeten bouwen óf de nucleaire aandrijving toch tot ontwikkeling brengen óf geheel nieuwe rakettechnieken ontwerpen. Bron: Universe Today.