Je hebt ook zwakke gammaflitsers

Per jaar verschijnen er gemiddeld zo’n 1.400 gammaflitsers aan de hemel, gamma-ray bursts (GRB’s) in vaktermen geheten. Zeer kortstondige gebeurtenissen met een enorme stoot hoog-energetische gammastralen. Tot nu toe waren twee types bekend ^[1]Nou ja, eigenlijk drie: je hebt ook nog de soft Gamma-repeaters. Leg ik een andere keer wel uit, nu even geen zin.: de korte flitsers, die maximaal twee seconden duren en de lange flitsers, die langer dan twee seconden en maximaal enkele minuten kunnen duren. Met behulp van ESA’s Integral, een gamma-satelliet, heeft men vermoedelijk een derde categorie gammaflitsers ontdekt: de zwakke gammaflitsers. Aan boord van Integral bevindt zich de zogenaamde IBIS imager, een instrument waarmee zeer lichtzwakke gammaflitsers kunnen worden waargenomen. Met Integral worden jaarlijks zo’n 10 gammaflitsers waargenomen en Prof. Lorraine Hanlon en haar collegae (University College Dublin, Ierland) ontdekten dat enkele lichtzwakke gammaflitsers afwijkende kenmerken hebben van de bekende twee gammaflitsers. Vanwege hun lage lichtkracht zou gemakkelijk de indruk kunnen ontstaan dat deze gammaflitsers heel ver weg plaatsvinden, maar vanwege het kenmerkende gammaspectrum denkt Hanlon te maken te hebben met objecten die relatief dichtbij plaatsvinden, in de clusters van sterrenstelsels in de buurt van de Melkweg. Op de een of andere manier zijn deze gammaflitsers intrinsiek lichtzwak, dus niet schijnbaar lichtzwak vanwege hun afstand. De bron zou wellicht gelegen zijn in de botsing van twee witte dwergen of van een witte dwerg met een neutronenster of zwart gat. Wordt vast en zeker vervolgd. Bron: ESA.