Maan had ooit een vloeibare kern

Je zou denken dat de wetenschappelijke resultaten gebaseerd op de Apollo-maanvluchten (1969-1972) al lange tijd bekend moeten zijn, maar nog steeds komen er verrassingen uit de hoge hoed van de wetenschappers die de meegebrachtte maanstenen onderzoeken. Zo blijkt uit onderzoek door het MIT (Massachusetts Institute of Technology) aan het magnetisme in één maansteen dat de Maan zo’n 4,2 miljard jaar geleden een vloeibare kern moet hebben gehad, die net als de kern van de hedendaagse Aarde als een soort van dynamo werkte. Die dynamo veroorzaakte een magnetisch veld. Al langer denkt men dat de steen (zie afbeelding), die door geoloog Harrison “Jack” Schmidt tijdens de laatste Apollovlucht in 1972, nummer 17, werd gevonden en meegenomen een heel bijzondere steen is. De steen is ouder dan de andere maanstenen. Sterker nog, hij is zelfs ouder dan stenen gevonden/onderzocht op Aarde of Mars. 😯 Die steen is uitgebreid onderzocht en daardoor weet men nu dat die vloeibare kern er lang geleden was. De sterkte van het magnetische veld moet ongeveer 1/50e van dat van de huidige Aarde zijn geweest. Het onderzoek staaft ook het idee dat de Maan ontstaan is nadat de Aarde in botsing kwam met een object ter grootte van Mars. Bron: MIT.