Stuit de GEO600 op het ruimtetijd-fundament?

Met het Brits-Duitse experiment GEO600 in Hannover, bedoeld om met twee 600 meter lange antennes gravitatiegolven te detecteren, is wellicht iets héél bijzonders ontdekt. Gravitatiegolven zijn er nog niet mee ontdekt, maar wel iets anders: ruis. Niet zo maar ruis, maar ruis die wellicht verband houdt met iets fundamenteels, namelijk de quantumstructuur van de ruimtetijd zelf! 😯 De GEO600 stuit bij z’n waarnemingen op een bepaalde ondergrens van ruimte en tijd, die volgens sommige natuurkundigen alleen verklaard kan worden als de quantumstructuur van ruimtetijd. Of om het even anders te formuleren:

It looks like GEO600 is being buffeted by the microscopic quantum convulsions of space-time. Craig Hogan, directeur van Fermilab’s Center for Particle Astrophysics

Die structuur zou ‘korrelig’ zijn, dat wil zeggen dat ruimte en tijd bestaan uit kleinste eenheden, de Planck-eenheden. Dat betekent dat er een minimumlengte in het heelal is en da’s de Plancklengte , ongeveer 1,6 x 10^-35 meter, oftewel 10^-20 keer de diameter van een proton. Ook is er een minimumtijd, de Plancktijd t_P, die 5,3 x 10^-44 seconde bedraagt. Feitelijk is de GEO600 te grof om die korrelige ruimtetijdstructuur op Planckschaal te zien.

Maar volgens theoretici is het mogelijk dat de Planckse ruimtetijdstructuur min of meer uit kunnen worden vergroot tot afmetingen op een schaal van een proton (<10^-15 meter) en dá n zou de GEO600 wel eens iets kunnen hebben gezien. Dat uitvergroten is een ingewikkeld verhaal, maar het komt er kortgezegd dat er aan de rand van zwarte gaten ín de waarneemhorizon informatie zou kunnen zitten die iets zegt over het binnenste van het zwarte gat. Die stelling staat bekend als de weddenschap van Thorne-Hawking. Wat voor zwarte gaten geldt zou ook voor het heelal kunnen gelden: de rand van het waarneembare heelal zou ook informatie kunnen bevatten over alles bá¬nnen dat heelal. De Planckse ruimtetijd zouden dan de eenheden zijn van die informatie en wij (jij, ik & de rest van het heelal) zouden een soort van holografische projectie in 3D zijn. Ja ja, ik weet het, nou beginnen we in de sfeer van de ver-van-m’n-bed-fantasieverhalen van doorgedraafde theoretische natuurkundigen te komen. 😀 Genoeg voor dit moment. Ik ga even naar de inauguratie van Obama kijken. Bron: Astroengine.