We kijken vanaf de Aarde altijd naar dezelfde kant van de Maan. Dat komt omdat één omwenteling van de Maan om de Aarde net zolang duurt als één rotatie van de Maan om haar as. Dat heet toeval. Net zo toevallig als dat de diameter van de Maan ongeveer 400 keer kleiner is dan die van de Zon, maar omdat ‘ie ook 400 keer dichterbij de Aarde staat lijken Zon en Maan even groot. Toevallig hé? Nou ja, hoe dan ook, het gaat even over die kant van de Maan waar we tegenaan kijken. Twee Franse sterrenkundigen, Mark Wieczorek en Matthieu Le Feuvre, hebben nu het vermoeden geuit dat de Maan lang geleden, zo’n 3,9 miljard jaar om precies te zijn, gewenteld moet zijn en dat ‘ie voor die tijd de ándere kant uitkeek. Dat vermoeden is gebaseerd op tellingen van kraters op de Maan, waarbij ze met name de ouderdom van die kraters bekeken. Ze ontdekten dat de jonge kraters vooral aan de westkant van de Maan voorkomen, vanaf de Aarde gezien. Da’s ook de richting waar de Maan heen beweegt en waarin ‘ie de meeste meteorieten tegenkomt, die de kraters veroorzaken. Denk aan de autovoorruit, die ’s zomers meer uiteengespatte dode muggen bevat dan de achterruit. Maar het tweetal ontdekte ook dat de hele oudere kraters (> 3,9 miljard jaar) allemaal aan de oostkant van de Maan voorkomen. Ze denken daarom dat een botsing tussen de Maan en een grote planetoïde rond die tijd er voor heeft gezorgd dat de Maan kantelde en een halve slag draaide. En sindsdien kijken we tegen het bekende mannetje van de maan. Bron: Universe Today.
