17 april 2024

Lichtmysterie van tweeling-quasar opgelost

Q0957+561 A en B

Q0957+561 A en B. Credit: Shalyapin et al.

Sterrenkundigen hebben eindelijk het mysterie opgelost rondom helderheidsvariaties van de zogenaamde tweeling-quasar Q0957+561. De in 1979 ontdekte quasar ligt 9 miljard lichtjaar van de Aarde en staat in het sterrenbeeld Grote Beer (Ursa Major). Feitelijk is het één quasar, maar op Aarde zien we er twee! De reden is eenvoudig: tussen Q0957+561 en de Aarde ligt een (niet zichtbare) cluster van sterrenstelsels en die zorgt door haar gravitationele invloed ervoor dat het beeld van Q0957+561 verdubbelt. Over dat gravitatielens-effect heb ik hier vaak genoeg geschreven, dus s.v.p. opzoeken als je wilt weten wat dat ook weer is. De twee beelden van Q0957+561, die men A en B noemt, liggen 2/1000e van een graad van elkaar verwijderd aan de hemel. Probleem tot nu toe was echter een verklaring te vinden voor de waargenomen variaties in de lichtkracht van de quasar-tweeling. De vraag was of Q0957+561 zélf de oorzaak is van die variaties of planeten en/of sterren in de tussenliggende cluster. Onderzoek van een team van sterrenkundigen onder leiding van Luis J. Goicoechea (Universiteit van Cantabrië, Spanje) heeft nu laten zien dat de lichtvariaties hun oorzaak hebben in de quasar zelf en ná­et in de tussenliggende cluster. Met behulp van de robottelescoop ‘Liverpool’, op La Palma (Canarische Eilanden) zagen ze namelijk dat een verandering in de lichtkracht in Q0957+561 A 14 maanden later werd gevolgd door een zelfde verandering in Q0957+561 B. De verandering in A was zodanig dat eerst de lichtkracht in blauw helderder werd en vier dagen later in rood. In B gebeurde dat op dezelfde wijze. De cluster tussen Q0957+561 en de Aarde zou zoiets niet kunnen veroorzaken. Sterrenkundigen denken dat een superzwaar zwart gat in het centrum van Q0957+561 de uiteindelijke veroorzaker is van de variaties in de lichtkracht. Meer info over de tweeling-quasar is te vinden in dit artikel, welke onlangs is verschenen in het vakblad Astronomy & Astrophysics. Bron: Science Daily.

Share

Comments

  1. Sommige sterrenkundigen denken dat Q0957+561 geen zwart gat bevat, maar iets meer exotisch.

    Zie http://www.world-science.net/othernews/060811_quasar.htm:

    “But a black hole in an accretion disc can’t have its own magnetic field, Schild added. This is because normally, a spinning object can be magnetic only if it carries an electric charge. A black hole can’t sustain such charge, because any charged hole will immediately suck in enough oppositely-charged material to cancel out its own charge. (There are two types of electric charge, positive and negative).”

    Dat is ook een van de redenen waarom ik eerder gepost heb bij de thread: “Roterende zwarte gaten: de ultieme kosmische batterijen”.

    Welbeschouwd spreekt men elkaar hier volledig tegen – roterende zwarte gaten kunnen geen magnetisch veld veroorzaken, zouden toch kosmische batterijen zijn?

    Dientengevolge is één van de twee stellingen onjuist.

    Blijft natuurlijk over die vermaledijde derde stelling van dat L’enfant terrible.

Speak Your Mind

*