Zit er een oceaan onder Titan’s oppervlak?

Onderzoek met behulp van de Saturnusverkenner Cassini aan Titan, de grootste maan van de geringde planeet, heeft laten zien dat hij behoorlijk afgeplat is. En dat wijst erop dat het wel eens zou kunnen zijn dat er onder het vaste ijsoppervlak van Titan een oceaan zit van koolwaterstoffen, zoals methaan. Met z’n diameter van 5.150 km is het de één-na-grootste maan van het zonnestelsel, na de maan Ganymedes die om Jupiter heendraait ^[1]Ik zei onlangs in een andere blog dat Titan de grootste maan van het zonnestelsel is, maar dat was een foudje.. Cassini’s metingen laten zien dat de beide polen van Titan zo’n 700 meter lager liggen dan de evenaar. Omdat Titan altijd met dezelfde kant naar Saturnus kijkt, zoals onze maan dat ook richting aarde doet, is ook de evenaar niet exact rond, maar zit er een verschil van 400 meter in. Alles bij elkaar levert dat een vorm van deze maan op die men een hydrostatische, gesynchroniseerde roterende triaxiale ellipsoïde noemt. Ahum, 🙂 De platheid van de polen versterkt de al eerder geuitte gedachte dat er onder het vaste ijsoppervlak van Titan een vloeibare oceaan zit. Met name in de buurt van die polen zijn meren ontdekt met in ieder geval vloeibaar ethaan en wellicht ook methaan. De bron van die meren zou de oceaan kunnen zijn, die simpelweg bij de lager gelegen polen boven komt. Net zoals wanneer je aan het strand gaat graven in het zand en je op een gegeven moment water tegenkomt. Het wordt echter niet uitgesloten dat de meren niets van doen hebben met een oceaan, maar dat ze bij de polen voorkomen omdat de weersomstandigheden gunstig zijn om in de kringloop van koolwaterstoffen juist daar regenbuien van ethaan en methaan te hebben. Mmmm, lekker zo’n regenbuitje. Maar goed, die meren kunnen dus óf door de ondergrondse oceaan ontstaan of door die heerlijke regenbuien. Cassini moet nog maar even vervolgonderzoek doen om het juiste antwoord te vinden. Misschien zijn ze allebei wel goed. Bron: New Scientist.