28 maart 2024

NASA zoekt plutonium voor verre ruimtevluchten

plutonium-238

plutonium-238. Credit: U.S. Department of Energy.

Voor verre ruimtevluchten waarbij de sondes niet meer kunnen volstaan met zonne-energie hebben ze een kernreactor nodig die draait op plutonium-238. Een voorbeeld is de Saturnusverkenner Cassini, die al jaren mooie resultaten boekt met haar onderzoek aan Saturnus, diens ringen en de manen die eromheen draaien. Ook de missie New Horizons die naar Pluto onderweg is en daar in 2015 aankomt draait op het nucleaire materiaal. Dat plutonium is afkomstig van kernwapens, die als gevolg van afspraken tussen de VS en Rusland na de Koude Oorlog zijn ontmanteld. Tot twintig jaar terug werd plutonium-238 nog door de Amerikanen zelf aangemaakt, maar daarna niet meer. Sinds kort zijn ook de Russen gestopt met de productie ervan en daarom heeft de VS voor toekomstige verre ruimtevluchten een probleem [1]Bijvoorbeeld het Mars Science Laboratory.. In een recent rapport staat dat de NASA per jaar ongeveer 5,5 kg plutonium nodig heeft, hetgeen een prijskaartje van ongeveer $ 150 miljoen heeft. Kassa! De enige die opdracht kan geven voor het aanmaken van nieuw plutonium is het Department of Energy (DoE) van de Amerikaanse overheid. Nou, afwachten of Obama die $ 150 miljoen beschikbaar wil stellen. Voorlopig heeft het DoE $ 30 miljoen in het laatje om heraanmaak van plutonium-238 te onderzoeken. Da’s een eerste begin. Bron: Discovery.

Voetnoten

Voetnoten
1 Bijvoorbeeld het Mars Science Laboratory.
Share

Comments

  1. NASA calculeerde met de Cassini lancering dat de kans dat het ‘fout’ zou gaan met de plutonium tijdens de lancering op 1 op de miljoen, terwijl 1 op de 20 gelanceerde raketten ontploft.
    De sterkte van de plutoniumbehuizing is hier de cruciale factor, maar als een draagraket een beetje verkeerd ontploft daalt de plutonium 238 (de meest giftige soort: 1 miljoenste gram is dodelijk) neer als aerosolen uit de atmosfeer die bij inademing al snel longkanker veroorzaken.
    De kans dat duizend mensen sterven als gevolg van een mislukte lancering is wellicht groter dan 1 op duizend.
    Gemiddeld 1 dode per lancering stel ik me zo voor, ten gevolge van longkanker door plutonium-brandstofcellen.
    Ok, er is geen alternatief, maar dan wel de volgende keer betere camera’s aan boord van de Huygens, zijn ze eens op Titan en dan… mamma mia!

  2. Overigens zou Plutonium in een 'langzaam' op methaan gebaseerd ecosysteem zoals op Titan mogelijk was (nog is!) natuurlijk vreselijk veel meer schade aan kunnen richten.

    Dit in geval Titan bewoond is door vreemde methaanmicroben die bij 200 graden onder nul hun stofwisseling op gang kunnen houden.

    Wat een sof, meteen een milieuramp op een verre maan met die plutonium!

  3. Hannes zegt

    Gelukkig is het maar een alphastraler, zolang de verpakking intact blijft zijn we veilig. Bij inademing zijn we wel de klos.

    Die verpakking is gelukkig goed bestand tegen explosies.
    Veel beroerder is de historie wat betreft de fabricage zelf.
    Sellafield is een voorbeeld hiervan. Zelfs in de tanden van kinderen kun je plutonium terugvinden. Zie http://www.guardian.co.uk/uk/2003/nov/30/greenpol

    Gelukkig zijn we ondertussen heel wat verstandiger geworden in de omgang met radio-actieve stoffen.
    De voordelen wegen bij verstandig gebruik m.i. op tegen de gevaren. Niettemin hebben we een harde les gevolgd. Het is goed om waakzaam te blijven.

  4. Overigens zou Plutonium in een 'langzaam' op methaan gebaseerd ecosysteem zoals op Titan mogelijk was (nog is!) natuurlijk vreselijk veel meer schade aan kunnen richten.
    Dit in geval Titan bewoond is door vreemde methaanmicroben die bij 200 graden onder nul hun stofwisseling op gang kunnen houden.

    Wat een sof, meteen een milieuramp op een verre maan met die plutonium!

  5. Hannes zegt

    Gelukkig is het maar een alphastraler, zolang de verpakking intact blijft zijn we veilig. Bij inademing zijn we wel de klos.

    Die verpakking is gelukkig goed bestand tegen explosies.
    Veel beroerder is de historie wat betreft de fabricage zelf.
    Sellafield is een voorbeeld hiervan. Zelfs in de tanden van kinderen kun je plutonium terugvinden. Zie http://www.guardian.co.uk/uk/2003/nov/30/greenpol

    Gelukkig zijn we ondertussen heel wat verstandiger geworden in de omgang met radio-actieve stoffen.
    De voordelen wegen bij verstandig gebruik m.i. op tegen de gevaren. Niettemin hebben we een harde les gevolgd. Het is goed om waakzaam te blijven.

  6. Hannes heeft de plutonium casing aan inspectie onderworpen en komt ook op 1:50000 kans dat-ie openscheurt na explosie van de draagraket, net als NASA?

  7. Hannes heeft de plutonium casing aan inspectie onderworpen en komt ook op 1:50000 kans dat-ie openscheurt na explosie van de draagraket, net als NASA?

Laat een antwoord achter aan Gerard van NovaLoka Reactie annuleren

*