Mini zwarte gaten. Credit: D. G. Coyne, D. C. Cheng
Goh, dat is nogal een boude stelling: alle elementaire deeltjes bestaan uit mini-zwarte gaten. En toch is dát hetgeen de twee natuurkundigen Donald Coyne (UC Santa Cruz) en D.C. Cheng (Almaden Research Center in San Jose) betogen. Het idee dat mini-zwarte gaten kunnen voorkomen is al tientallen jaren oud. In de jaren zeventig had men het al over de zogenaamde
primordiale zwarte gaten, kleine zwarte gaten die kunnen ontstaan tijdens de oerknal. Onder andere Stephen Hawking had het daarover. Coyne en Cheng hebben echter een ander beeld van mini-zwarte gaten, zoals zij ze aanduiden. Hun uitgangspunt is de snaartheorie, die stelt dat er wel 11 dimensies zijn. Vier daarvan zijn de bekende ruimtetijd-dimensies, waar wij mee te maken hebben. De andere zeven dimensies zijn gecompactificeerd, opgekruld. Zwaartekracht is in de vierdimensionale ruimtetijd een zéér zwakke natuurkracht, de zwakste van de vier bekende natuurkachten. Maar in de gecompactificeerde dimensies zou de zwaartekracht wel eens dominant kunnen zijn. Aangezien zwaartekracht dé overheersende factor in een zwart gat is zouden ze ook wel eens dominant aanwezig kunnen zijn in die extra dimensies. OK, dan jou je kunnen zeggen ‘leuk, maar daar merken wij in ónze vierdimensionale wereld niks van’. Maar dat blijkt volgens Coyne en Cheng niet het geval. De invloed van die mini-zwarte gaten sijpelt ook door in de ‘lagere energieniveau’s’, lees: in onze gewone vierdimensionale wereld. En dan komt de stelling van Coyne en Cheng naar voren, die ze uiteraard onderbouwen met de nodige logica en formules:
All particles may be varying forms of stabilized black holes.
In de Large Hadron Collider (LHC), die ze nu aan het herstellen zijn van een groot heliumlek, zouden die mini-zwarte gaten geproduceerd moeten kunnen worden, aldus Coyne en Cheng. Nou, we zullen ’t allemaal zien. Je kan hun hele verhaal hier nalezen. Bron: Technology Review.
