Die vlek hierboven is er eentje die je niet eerder zal hebben gezien. Tenzij je toevallig werkzaam bent bij het National Center for Atmospheric Research (NCAR), want dan heb je grote kans meegewerkt te hebben aan de allereerste grootschalige simulatie van een zonnevlek op de computer. Zonnevlekken ontstaan door magnetisme en ze worden geassocieerd met enorme uitbarstingen van geladen deeltjes, die op Aarde verstoringen in het radioverkeer kunnen veroorzaken. Op de afbeelding hierboven – een ‘still’ uit de simulatie – zie je prachtig het donkere gedeelte van de zonnevlek, de zogenaamde umbra, en het lichtere gedeelte eromheen, de penumbra. De NCAR-groep, die samenwerkte met wetenschappers van het Max Planck Institute for Solar System Research (MPS) in Duitsland, heeft van de zonnevlekken een driedimensionale simulatie gemaakt. Daartoe namen ze een gebied van 100.000 x 50.000 x 6.000 km. De dynamica van 1,8 miljard punten in dat gebied, zo’n 15 tot 30 km van elkaar verwijderd, werd met de computer berekend. Die computer was een IBM Bluefire, die met 76 biljard berekeningen per seconde tot de supergrote jongens mag worden gerekend. Wat er allemaal ónder het zonsoppervlak bij een zonnevlek te zien is zie je op de volgende foto. dubbelklikken voor een fantastische uitvergroting.Alle simulaties zijn bedoeld om te kijken hoe zonnevlekken precies ontstaan en vooral hoe we op Aarde gewaarschuwd kunnen worden voor de gevolgen ervan. Voor animaties van de simulaties van de zonnevlekken moet je hier wezen. Bron: UCAR.
Dat is geen zonnevlek.
Dat is gewoon een zonnebloem!
Ooit wel eens een zonnebloem gezien van 4.500 graden? 🙂