28 maart 2024

Meneer Arie vertelt over de sterren

Meneer Arie bij de Ecokids

Meneer Arie bij de Ecokids

Gisteravond was ik op de Natuur- en Vogelwacht in Papendrecht, waar de Ecokids hun jaarlijkse kampweekend hadden. Ik was daar om samen met enkele andere mensen van sterrenclub Huygens te vertellen over de sterren en ze door de telescoop leuke dingen te laten zien. Om een uur of half tien ’s avonds kwamen de kinderen – bijna 40 stuks in de leeftijd van 8 tot 12 jaar ongeveer – terug uit het bos van één of ander spel. Mannen in witte pakken, ja ja ik heb ze eindelijk geïdentificeerd, hadden enkel vuurkorven aangestoken en doodmoe werden de kinderen bij die korven ontvangen met limonade. Eenmaal om mij heen gesetteld, ja da’s geen goed Nederlands, ik weet het, werd ik aangekondigd als ‘Meneer Arie’. Ha, ze zegt mijnheer tegen mij. Afijn, ik ben daar uit de losse pols dingen gaan vertellen over het jaar van de sterrenkunde, over de aanleiding daartoe (mijnheer Galileo), over de uitvinding van Lippershey, over sterren en planeten, over het lot van onze zon én over zwarte gaten. Dat laatste item lijkt niet echt voor tere kinderzieltjes bestemd, maar a.) die kids waren reuzeslim en konden ook navenant slimme vragen stellen en b.) ik had met de leiding afgesproken iets over zwarte gaten te vertellen omdat dat onderwerp ook terug zou komen in het kampverhaal dat leider Ron later zou vertellen. Na mijn praatje lieten we de kidzz in groepjes bij onze telescopen kijken, waarbij Jan, Jorrit en Peter uitleg gaven aan de kinderen. Veel viel er niet te zien, want het was nog straallicht. Maar nadat wat wolken waren weggeëbd kwam een jong maantje tevoorschijn en die konden we vanaf het veld mooi in beeld krijgen. Even later was ook Saturnus te zien, welke in Jan z’n Newton nog mét ringen zichtbaar was. Een bonusgratificatie zullen we maar zeggen. De ecokids gingen daarna worstjes roosteren boven de vuurkorven en luisteren naar het spannende zwart-gat-verhaal van Ron. OK, niet echt wetenschappelijk onderbouwd zullen we maar zeggen, maar het was gestoeld op de nodige lokale folkore van weerwolven en andere ongein.

Jan legt uit hoe de Huygenskijker werkt

Jan legt uit hoe de Huygenskijker werkt

Na dat verhaal ging de meute opnieuw het bos in om het Melkwegspel te spelen, waarbij ze onderweg getikt konden worden door twee meteoren óf zelfs door een zwart gat. Overkwam dat laatste je dan was je gelijk af. Tsja, ontmoetingen met zwarte gaten zijn inderdaad geen pretje. Afijn, de dunne sluierbewolking verhinderde dat we verder nog leuke dingen konden bekijken, dus nokten we maar af. Ans heeft nog enkele foto’s gemaakt en die kan je hier zien.

Share

Comments

  1. Wat leuk! 😀

    En ik ben zeer benieuwd naar de uitgebreidere spelregels van dat Melkwegspel! 😉

  2. Ik zal het vragen aan de leiding en dan naar jou sturen.

  3. Cool, thanks! 😀

  4. Zeg jullie gaan toch niet twijfelen over de verhalen van Gartie van het fort heé?????????????? Ha ha, je moest eens weten wat jullie misschien Folklore noemen,hoeveel er mischien toch ietwat waarheid bevatten, met een knipoog van de blauwe reiger

  5. Ha, die Ron. Nee, we twijfelen helemaal niet aan het verhaal van Gartie hoor. 🙂 Zeg, kan je mij nog de beschrijving toesturen van dat Melkwegspel? Wat je mij toestuurde (4 Mb groot) was een ander spel.

Laat een antwoord achter aan Adrianus V Reactie annuleren

*