29 maart 2024

Even over ‘Moon- & Venusbouncing’

Zo werkt 't

Zo werkt ’t. Credit Public Domain.

Grappig is dat wel: ik had het net over dat gebeuren met de Dwingeloo radiotelescoop om de maan te beluisteren, blijkt dat te gaan om een al lang wijd verbreidde techniek, bekend onder de naam moonbouncing. Nederlandse zendamateurs schijnen daar het woord maanbonken voor te gebruiken. Volgens Wikipedia is moonbouncing of EME (Earth-Moon-Earth)

een methode die door radioamateurs wordt gebruikt om via het maanoppervlak wereldwijde verbindingen te maken. Bij het gebruik van een enkel omstraalelement (antenne) in het VHF-UHF-gebied zijn grote vermogens nodig in de orde van enkele honderden watts. Wanneer echter gebruik wordt gemaakt van meerdere richtantennes of andere voor hogere frequenties geschikte elementen als schotels, kan het benodigde vermogen beduidend lager uitvallen.

Maar even verder zoekend naar info over het maanbonken – grappige term is dat, die houden we erin 🙂 – kwam ik op de Veron website nog iets interessants tegen: dat ze er op 25 maart 2009 in zijn geslaagd om zo’n bonk tot stand te brengen met de Venus! 😯 Yep, de snikhete planeet die met een afstand van zo’n 50 miljoen km meer dan honderd keer verder weg was dan de maan. Dat was die dag in maart geen EME, maar een EVE (Earth-Venus-Earth), hoe kan ’t ook anders. Tot stand gebracht door amateurs van de Duitse ruimteorganisatie AMSAT-DL. Knap staaltje van techniek hoor. Bron: Wikipedia + Veron.

Share

Speak Your Mind

*