28 maart 2024

SARA bevestigt het: d’r is water op de maan!

SARA's waarnemingen

SARA’s waarnemingen. Credit Elsevier 2009 (Wieser et al.), ESA-ISRO SARA data

Het is inmiddels oud nieuws, dat er water op de maan is, maar het blijft leuk om te horen dat ook een ander instrument dit inmiddels bevestigd heeft. Het instrument in casu is de Sub-keV Atom Reflecting Analyzer (SARA), die in opdracht van zowel de Europese als de Indiase ruimtevaartorganisaties ESA resp. ISRO gebouwd is en die onderdeel uitmaakte van de Indiase maanverkenner Chandrayaan-1.  SARA laat zien wat eerder de Moon Mineralogy Mapper (M3) aan boord van dezelfde Chandrayaan ook liet zien, namelijk dat geladen protonen – waterstofkernen dus – die deel uitmaken van de zonnewind absorberen met het ijzer in het regoliet, het bovenste gedeelte van de maanbodem. Door die absorptie ontstaan hydroxil en water. Als een soort spons blijkt het maanregoliet de protonen op te zuigen en om te zetten in water, hoe bescheiden de hoeveelheden ook zijn. Maar uit de waarnemingen van SARA blijkt ook dat ongeveer één op de vijf protonen niet wordt geabsorbeerd, maar teruggekaatst in de ruimte. Met een vaartje van zo’n 200 km per seconde kaatsen die protonen weer weg van het maanoppervlak. In principe zou dat gemeten kunnen worden en zou een kaart van de maan kunnen worden gemaakt van de waterstof-straling van de maan. Door magnetische anomaliën zou de reflectie op sommige plekken een afbuiging ondergaan en dat zou als donkere vlekken op zo’n foto te zien moeten zijn. Zal vast en zeker een nieuwe maanverkenner opleveren die dat soort foto’s moet gaan produceren. 🙂 Bron: ESA.

Share

Comments

  1. Grappig, over hydroxylen heb ik het ooit ook al eens gehad ( zie http://www.astroblogs.nl/2009/07/14/venus-leek-vr… ).
    Alleen wat betreft de solaire oorsprong van die hydroxylen heb ik mijn twijfels (ik begrijp het gewoon niet).
    Wat is er logischer dan dat deze waterstof-zuurstof moleculen (OH radicalen) afkomstig zijn van de aarde en niet van de zon zoals ESA propageert?
    De aarde bevat een magnetisch veld dat zelfs buiten de orbitaal van de maan zijn invloed laat gelden.

    Andere planeten zoals Mercurius en Venus zouden des te meer moeten profiteren van deze absorptie van hydroxylen (ze zijn dichter bij de zon) door regoliet-achtige pendanten (met ijzer of andere negatieve ionen bindende mineralen).

    Wedden dat hydroxylen niet gevonden worden op Mercurius of Venus?

    Het lijkt me eerder dat deze radicalen door de zonnestraling zelf op de maan tot stand zijn gekomen NADAT water hier is afgezet (afkomstig van de aarde).

Speak Your Mind

*