Credit: NASA/WMAP.
In 2003 ontdekten sterrenkundigen met behulp van de Wilkinson Microwave Anisotropy Probe (WMAP) een mysterieuze microgolfstraling die afkomstig was uit het centrum van onze Melkweg. De WMAP is een satelliet die de kosmische microgolf-achtergrondstraling bestudeerd, de straling die van alle kanten van het heelal op ons af komt en die is overgebleven van de oerknal. Die microgolfstraling uit de Melkwegkern met frequenties tussen 20 en 100 GHz was een verrassing voor de sterrenkundigen. In eerste instantie dacht men dat de WMAP-mist, zoals de straling werd genoemd, afkomstig zou kunnen zijn van donkere materiedeeltjes die annihileren, dat wil zeggen dat een ‘gewoon’ donkere materiedeeltje en z’n anti-deeltje elkaar vernietigen en dan vervolgens microgolfstraling produceren. Een groep sterrenkundigen onder leiding van Peter Biermann (Max Planck Institute for Radioastronomy in Bonn, Duitsland) denkt echter dat de WMAP-mist veroorzaakt wordt door uitbarstingen van uitbarstingen van zware supernovae en niet door donkere materie. Die supernovae zouden ontstaan doordat massieve Wolf-Rayet sterren of rode superreuzen, waarvan er in het centrum van de Melkweg veel voorkomen, aan het einde van hun kortstondige maar heftige leven exploderen. De magnetische sterrenwinden en de turbulentie die in het centrale gedeelte van de Melkweg heersen zouden de straling nog eens versterken en dat levert bij elkaar de waargenomen WMAP-mist op. In een artikel dat aangeboden is voor publicatie in het vakblad The Astrophysical Journal – en dat voor de hardcorefans hier leesbaar is – beschrijven Biermann et al hun ideeën over het ontstaan van de WMAP-mist. Ik heb geen idee of hiermee de mist is opgetrokken. Misschien dat Planck, de opvolger van de WMAP, ook eens z’n licht kan laten schijnen op deze mist. 😉 Bron: New Scientist.
Speak Your Mind