Credit: Alain R. / ESO
Van zwarte gaten is toch het beeld dat ze allesverslindende monsters zijn, waar alle materie die te dichtbij komt in een maalstroom terechtkomt en dan een enkele reis richting singulariteit tegemoet gaat. Maar onderzoek van het duo Xavier Hernandez en William Lee, twee sterrenkundigen van de
National Autonomous University of Mexico (UNAM) laat zien dat dat beeld op het terrein van de donkere materie correctie behoeft. Van die mysterieuze donkere materie weten de wetenschappers niet wat het is of hoe het er uit ziet, maar ze weten wel dá t het bestaat en dat 23% van het heelal eruit bestaat. Kortom, we zien het niet, maar het is er wel. Nou, dat spulletje blijkt niet echt in de smaak te vallen bij zwarte gaten.
De berekeningen van Hernandez en Lee laten namelijk zien dat als in de buurt van een superzwaar zwart gat in het centrum van een sterrenstelsel – d.w.z. binnen één kubieke lichtjaar – zich voor zeven of meer zonmassa aan donkere materie ophoudt dat het zwarte gat dan zoveel donkere materie gaat aantrekken dat het enorm veel zwaarder moet worden. Zo zwaar zelfs dat het sterrenstelsel binnen de kortste keren compleet veranderd wordt. Zien we dat in de praktijk? Nee, niets. Kortom, door één of ander mechanisme blijft de hoeveelheid donkere materie in de nabijheid van een zwart gat altijd constant laag. Van donkere materie is het beeld dat het nogal stroperig is, dus kennelijk hebben zwarte gaten daar geen of weinig grip op. Zwarte gaten lusten geen donkere materie en da’s denk ik voor het aangezicht van sterrenstelsels maar goed ook. Bron:
Universe Today.
