In het ijs van Antartica bevindt zich een enorme neutrino detector genaamd IceCube. D’r wordt nog aan gewerkt, maar als ‘ie ergens volgend jaar klaar is dan is ’t een reusachtige detector in één kubieke km zuidpoolijs. Met die detector blijken ze niet alleen neutrino’s te kunnen zien, massaloze deeltjes die bijna nergens op reageren en die met gemak dwars door de Aarde kunnen vliegen, maar ook deeltjes die afkomstig zijn van de kosmische straling. Dat zijn zeer energierijke deeltjes, zoals protonen, die afkomstig zijn van supernovae en zwarte gaten. Uit de in 2009 verkregen gegevens van de reeds opererende IceCube Neutrino Observatory, zoals ze ‘m officiëel noemen, hebben wetenschappers van de Universiteit van Wisconsin-Madison ontdekt dat er patronen van anisotropie zichtbaar zijn in de kosmische straling, d.w.z. dat ze aan de hemel ‘warme en koude’ plekken in de straling hebben waargenomen. Net zoals de anisotropie in de Kosmische microgolf-achtergrondstraling, het overblijfsel van de hete oerknal. Omdat kosmische straling niet dwars door de aarde kan vliegen hebben ze daarvan alleen de zuidelijke hemel in kaart kunnen brengen, zie de afbeelding hierboven, en daarop zie je die gebieden. In feite is er één groot warm gebied zichtbaar (rood-geel), waar iets meer straling vandaan komt dan gemiddeld, en één groot koud gebied (blauw) en het vermoeden bestaat dat die asymmetrie veroorzaakt wordt door iets van buitenaf. Dat zou een nabij supernovarestant kunnen zijn, zoals dat in het sterrenbeeld Vela, of het zou een magnetisch veld rondom het zonnestelsel kunnen zijn. Als ’t ijsklontje volgend jaar helemaal klaar is hopen ze verder onderzoek te kunnen doen aan de kosmische straling en te kunnen verklaren hoe de anisotropie ontstaat. Bron: Universiteit van Wisconsin-Madison.
Speak Your Mind