Credit: ESA/Hubble & NASA
Sterrenstelsels heb je grofweg in drie soorten: de elliptische stelsels, de spiraalstelsels en tenslotte de balkspiraalstelsels. Die elliptische stelsels zijn gewoon een vage, ronde bol om te zien- soms iets afgeplat – die bestaat uit vele miljarden sterren, niet mooi om naar te kijken, tenminste da’s mijn mening. De spiraalstelsels en balkspiraalstelsels zijn met hun spiraalarmen een stuk gracieuzer. Dat wil zeggen, áls je iets van die spiraalarmen ziet. Als we er vanaf de aarde van de zijkant tegenaan kijken is er weinig van te zien en dan spreken we van een ‘edge-on galaxy’. Tsja, hoe heet dat in het Nederlands? Een ‘zijkant-sterrenstelsel’? Nééééeé, afgekeurd, gewoon lekker edge-on. Afijn, het hierboven afgebeeldde NGC 4452, een door het vlaggeschip Hubble van ESA en NASA gefotografeerd spiraalstelsel is 100% edge-on. Edger-on kan gewoon niet. Het is één lange streep aan de hemel, met een kleine kern en een mooie, vage halo. Prachtig om te zien. NGC 4452 is één van de 2000 sterrenstelsels die deel uitmaken van de Virgo cluster, een gigantische congregatie van sterrenstelsels – allemaal gravitationeel verbonden aan elkaar – in het sterrenbeeld Maagd. Het origineel van de foto is hier (17,5 Mb) verkrijgbaar, gratizz en voor nicks. Bron: Hubble.
