Credit: WorldMoon/Martine de Wit
Vandaag lees ik in NRC-Handelsblad een gloedvol betoog van Martine de Wit van Dus Architects om de maan te gaan gebruiken als begraafplaats voor de aardbewoners. Huh, de maan als begraafplaats van de aarde? Ja, klinkt nogal vreemd en ik moet zeggen dat ik er ook nog nooit bij het stilgestaan, maar het idee is best elegant: zoals de oude Romeinen hun necropolis (‘stad voor de doden’) vlakbij hun eigen stad (metropolis) bouwden, zo wil De Wit de maan gebruiken als laatste rustplaats voor de as van de doden. Met raketten worden de ‘urnen’ met as naar de maan geschoten, één ‘uitvaartraket’ – goh, leuke naam – per continent. Volgens De Wit wordt de as tijdens de vlucht beschermd door een laag C60 Buckyballs, die uit 60 koolstofatomen bestaande moleculen, die we ook wel kennen als Fullerenen en die een poosje terug vrij in de ruimte gevonden zijn. Ik weet niet hoe De Wit het precies voor zich ziet, maar volgens haar zal de as op de maan terechtkomen, zullen de fullerenen langzaam maar zeker een soort van dampkring rondom de maan vormen en dat allemaal gecombineerd met de aanwezige ijs- en waterafzettingen in de bodems van maankraters zal uiteindelijk leiden tot daadwerkelijke plantengroei. 😯 Mmmm, klinkt allemaal prachtig, maar bij die laatste gedachten zet ik zo wel m’n vraagtekens. Ook kan je je afvragen wat zo’n kosmische begrafenis wel niet mag kosten. De Wit’s idee – welke zij Worldmoon noemt – is overigens de winnende uitkomst van een soort van prijsvraag die door NRC en TedxAmsterdam was uitgeschreven om een idee in te sturen rondom het thema ‘wetenschap en fictie’ dat de aandacht verdient. Nou, wat mij betreft is het zeker een idee om aandacht aan te schenken. Stel je toch eens voor, kijk je ’s avonds vanaf je balkonnetje naar de maan en dan kan je in alle eerbied zeggen ‘kijk, daar ligt m’n opa begraven’. Op 30 november a.s. mag Martine de Wit haar idee presenteren voor TedxAmsterdam in de Stadsschouwburg. Bron: NRC-Handelsblad, 22 november 2010.
