28 maart 2024

De axiale variatie en rotatierichting van de planeten

Ik kwam vandaag deze afbeelding tegen – in een héél andere blog over een héél ander onderwerp – waarin je de zogenaamde axiale variatie van de planeten van ons zonnestelsel ziet. Een ander woord daarvoor is obliquiteit, oeps da’s nog lastiger te onthouden, en het betekent de hellingshoek of inclinatie van de equator van een planeet ten opzichte van diens omloopvlak, het vlak van de planeet in de baan om de zon, de ecliptica. S.v.p. dubbelklikken op de afbeelding voor een wondermooie megaversie.

© Calvin Hamilton

Dankzij die axiale variatie van 23,45° van de aarde hebben wij onze seizoenen en is het nu bij ons op het noordelijk halfrond winter en is het onder de evenaar zomer. Een paar dingen vallen op als je naar die afbeelding kijkt: Uranus en Pluto hebben een erg grote axiale variatie, d.w.z. ze liggen wel heel erg schuin in hun omloopvlak. Eh… Pluto is helemaal geen planeet meer, maar toen Calvin Hamilton deze  afbeelding in 1999 maakte was ‘ie dat nog wel. Het tweede dat opvalt is dat als je naar de rotatierichting kijkt, de blauwe pijl, dat deze bij Venus de andere kant uitdraait. En da’s juist, want Venus heeft als enige van de planeten een zogenaamde retrograde rotatie, d.w.z. de andere kant uit. Het is niet precies duidelijk hoe dat komt, maar ideeën zijn dat de oorspronkelijke gewone rotatie is afgeremd en omgebogen door de getijdekrachten van de zware Venusatmosfeer óf dat een botsing met een groot object de rotatie omboog. Bron: Wikipedia.

Share

Speak Your Mind

*