28 maart 2024

De Orionnevel blijkt nog vol verrassingen te zitten

Credit:
ESO/Igor Chekalin

Deze sprookjesachtige foto van de Orionnevel – dubbelklikken a.u.b. voor de volledige versie – is gemaakt met de Wide Field Imager van de 2,2-meter MPG/ESO-telescoop van de La Silla-sterrenwacht in Chili. Deze nevel levert niet alleen een mooi plaatje op – hij biedt astronomen een close-up van een groot stervormingsgebied dat ons meer kan leren over het ontstaan en de evolutie van sterren. De gegevens voor deze foto werden geselecteerd door Igor Chekalin (Rusland), die meedeed met de ESO-fotowedstrijd Hidden Treasures 2010. Igors compositie van de Orionnevel eindigde op de zevende plek, maar een van zijn andere foto’s eindige bovenaan. De Orionnevel, ook bekend als Messier 42, is een van de makkelijkst herkenbare en best onderzochte hemelobjecten. Dit enorme complex van gas en stof waarin zware sterren worden geboren, is het meest nabije in zijn soort. Het gloeiende gas is zo helder dat het al met het blote oog waarneembaar is, en door een telescoop is de aanblik ervan fascinerend. Ondanks zijn bekendheid en nabijheid valt er nog veel te leren over deze stellaire kraamkamer. Zo werd pas in 2007 ontdekt dat de afstand van de nevel kleiner is dan eerder werd gedacht: 1350 lichtjaar in plaats van 1500 lichtjaar. Astronomen hebben met de Wide Field Imager van de 2,2-meter MPG/ESO-telescoop van de ESO-sterrenwacht op Chili de sterren in Messier 42 waargenomen. Daarbij hebben zij vastgesteld dat de zwakke rode dwergen in de sterrenhoop die met het gloeiende gas geassocieerd is, veel meer licht uitstralen dan tot nog toe werd gedacht. Dat levert ons nieuwe inzichten op over dit beroemde object en de sterren waaraan het onderdak biedt. Het maken van een kleurenopname was niet het doel van dit wetenschappelijke project. Maar de daarvoor verzamelde gegevens zijn nu hergebruikt voor het samenstellen van de detailrijke foto van Messier 42 die hier wordt getoond. De foto is samengesteld uit verscheidene opnamen die door alles bij elkaar vijf verschillende filters zijn gemaakt. Licht dat door een roodfilter is gegaan en licht van een filter dat gloeiend waterstofgas zichtbaar maakt, zijn rood gekleurd. Licht in het geel-groene deel van het spectrum is groen gekleurd, blauw licht is blauw gekleurd en licht dat door een ultravioletfilter is gegaan heeft de kleur paars gekregen. Door elk filter is ongeveer 52 minuten belicht. Deze foto is verwerkt door ESO met behulp van de waarnemingsgegevens die zijn gevonden door Igor Chekalin (Rusland), die meedeed aan de ESO-fotowedstrijd Hidden Treasures 2010, die in oktober-november 2010 werd georganiseerd voor iedereen die het leuk vindt om echte astronomische gegevens in prachtige hemelfoto’s om te zetten. Voor wie een megapixel-versie van de foto van M42 wil hebben: hier is het origineel, een tif-versie die 142 Mb op de digitale weegschaal weegt. Bron: Nova.

Share

Speak Your Mind

*